ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επιτέλους.Ηρθε η στιγμή που ανυπομονούσα να έρθει τόσα χρόνια..πέρασα στην σχολή που ήθελα,ξεπέρασα τον πρώην που με είχε πληγώσει και η φοιτητική ζωή ξεκινάει..η μήπως όχι;γενικά μου λείπει το σπίτι μου,η οικογένεια μου και οι πραγματικές μου φίλες..δεν εχω όρεξη να γνωρίσω άτομα γιατί νιώθω οτι ποτε δεν θα γίνουν πραγματικοί φίλοι όπως αυτα τα λίγα που εχω μέσα στην καρδιά μου..νιωθω πολυ μόνη και δεν με γεμίζει τίποτα...θέλω τόσο πολυ να αλλάξω και να απαλλαγώ απο αυτή την απαισιοδοξία και την μόνιμη πεσμένη διάθεση μου..γι όλα φταίει η αυτοπεποίθηση που ποτε δεν είχα..βρίσκω πάντα και επισημαίνω στον εαυτό μου τα αρνητικά ακομα και αν υπάρχουν θετικά και επιβεβαιώνονται απο τους γύρω και το περιβάλλον μου..κατάφερα τον στόχο που είχα βάλει και γι αυτο θα πρέπει να νιωθω δυνατή και υπερήφανη αλλα πάντα με υποβιβάζω..νιωθω μεγάλη ανάγκη να νιώσω οτι κάποιος με αγαπάει και οτι με θέλει γι αυτο που είμαι..θέλω να βρω άτομα που να ταιριάζω και να δεθω μαζί τους χωρίς προσπάθεια με αλλα λόγια να εχουμε τον ίδιο τροπο σκέψης και αντίληψης του κόσμου..το μεγαλύτερο μου όνειρο ειναι κάποια μέρα να αποκτήσω αυτοπεποίθηση και να μπορώ να με υπερασπιστώ.