ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οταν βλεπω τους γονεις των φιλων μου να ειναι τοσο αγαπημενοι κ να εχουν μια τοσο καλη σχεση κ επικοινωνια με τα παιδια τους πραγματικα τους ζηλευω με την καλη εννοια παντα γιατι θα θελα κ εγω να ηταν ετσι η δικοι μου οικογενεια..Δυστυχως με τον πατερα μου ποτε δεν θα ναι ετσι..δεν ξερει να μιλαει,παντα φωναζε κ ουρλιαζε..Σε κανει ρεζιλι παντου σε κλασματα δευτερολεπτου ειναι τοσο απροβλεπτος..Με την μητερα μου ενταξει δεν ειναι ετσι ειναι πιο κατανοητικη αλλα κ παλι δε μπορω να της μιλησω απο μικρη ετσι ειμαι δεν μου βγαινει..Γενικα σαν οικογενεια δεν ειμαστε καλα,εχουμε πολλα προβληματα απο οικονομικα μεχρι ομηρικους καυγαδες..Η σχεση των γονιων μου ειναι πολυ τεταμενη τα νευρα της μητερας μου δεν ειναι καθολου καλα κ λογο ολων αυτων που μαζευε χρονια επαθε κριση νευρων..Οποτε τσακωνονται κλεινουμε τα παντα γιατι οι φωνες του πατερα μου ακουγονται σε ολη την γειτονια..Ειναι παααρα πολλα χρονια παντρεμενοι αλλα βλεπω οτι η μανα μου θελει να το δυαλισει κ δεν θα την εμποδισω..Αυτον φοβαμαι ομως την αντιδραση του τι θα κανει..περα απο αυτα εχουμε καταλαβει ολοι οτι απο την πλευρα του πατερα μου παιζει γκομενοδουλεια σε αυτη την ηλκια..το λεω κ θελω να κανω εμετο..Δεν ξερω που θα παει ολο αυτο αλλα για αυτον τον ανθρωπο νιωθω μονο αηδια ντροπη κ θυμο..Συνεχεια εχω το μυαλο μου στο σπιτι μη τυχον και γινει τπτ οσω λειπω εγω και η αδερφη μου..Ευχομαι να βρεθει μια λυση γιατι αυτο που ζουμε ως "οικογενεια" ειναι ανυποφορο και φοβαμαι μην ερθουν και χειροτερα...