ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε μου αγγίζει καμιά συναισθηματική μου χορδή ούτε μου βγάζει ρομαντικότητα, όπως στους περισσότερους. Έχω παρακολουθήσει την ανατολή του ηλίου ακόμα κι αγκαλιά με τον πρώην σύντροφό μου, όμως ούτε τότε ένιωσα κάποια ευχάριστη αίσθηση ή έκρηξη ρομαντισμού. Το αντίθετο θα έλεγα, το να παρακολουθώ το ξημέρωμα της μέρας μού δημιουργεί ένα είδος ψυχοπλακώματος. Δεν ξέρω, ίσως υποσυνείδητα το απεχθάνομαι επειδή συνάδει με τον πρωινό ξύπνημα για δουλειά - και στην δική μου περίπτωση μια δουλειά που τη μισώ, αλλά την έχω ανάγκη για να επιβιώσω μιας και δε βρίσκω κάτι καλύτερο ή πάνω στο αντικείμενο των σπουδών μου(εδώ γελάμε κακαριστά!).Αντιθέτως όμως, λατρεύω την δύση του ηλίου. Πολλές φορές, ακόμα και το χειμώνα, μου αρέσει να κάθομαι μόνη μου στην παραλία κουκουλωμένη μέσα στο παλτό μου και να χαζεύω το ηλιοβασίλεμα. Τη μελαγχολική αίσθηση που νιώθουν οι περισσότεροι ότι απορρέει από ένα ηλιοβασίλεμα, επειδή σηματοδοτεί το τέλος της ημέρας και του φωτός, εμένα αντιθέτως μου την προκαλεί το ξημέρωμα. Νομίζω πως με γοητεύει περισσότερο η ησυχία της νύχτας από τη βουή της μέρας.Ίσως να πρόκειται καθαρά για θέμα γούστου. Ίσως να είμαι weirdo. Ή απλώς, ένα πιο ...νυχτόβιο ανθρώπινο ον!