ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω ενα προβληματικι (εννοειται δεν το θεωρω αμαν προβλημα ,προς θεου υπαρχου σοβαρα θεματα στην ζωη) .. μαλλον ενα παραπονο για να το θεσω σωστα..Ειμαι 18 ετων και ομολογω οτι ειχα μια ομορφη παιδικη ηλικια η οποια ομως με συνοδευει ακομα στην σκεψη με μια εικονα μου να φοραω παντα ροζ. ,ναα ειμαι παντα στην.τριχα και να μου το λενε ολοι συνεχως ποσο χαριτωμενη κτλ ειμαι..Φυσικα αυτο συνεχιζεται εως τωρα αλλα οχι με το ροζ .. Γενικα νιωθω σαν πλαστικη κουκλα. Ολοι με θυμουνται εξαλλου για αυτο.. παντα το ονειρεμενο κοριτσακι.,Οχι μονο βεβαια εξωτερικα.. αλλα και σαν χαρακτηρας ειμαι ευαισθητη,ντροπαλη,ησυχη,πειθαρχημενη,γενικα χαμηλων τονων αλλα χαμογελαστη και γλυκια. Αλλα παιδια κουραστηκα πια.. οποιος με γνωρισει μου λεει αυταα..Ειναι ενα κοινο μοτιβο. Με ρωταν διαφορα λογω χαρη, πως μπορω , αν μου τα επιβαλουν, κι δεν ξερω εγω τι αλλο. Δεν θελω πιααα να ειμαι ετσι, κουραστηκαααα! Θελω να εχω μια τσαλακωμενη εικονα οπως ολοι εκει εξω. Απο την αλλη το θεωρω τραγικο να αλλαξω το ποια ειμαι για τους αλλους μιας που ετσι ειμαι απο την φυση μου αλλα νομιζω οτι δεν κανω για τους αλλους. Μεχρι και η μαμα μου ,μου το εχει πει οτι πρεπει να γινω πιο απλη και προσιτη.... Ειμαι λιγο στεναχωρημενη γιατι ειμαι διαφορετικη απο οσες εχω γνωρισει.. εσειςς εχετε νιωσει κατι παρομοιο; Θεωρειτε οτι πρεπει να εγκαταλειψω το ειναι μου για να γινω κατι καλυτερο; Πφφ