ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι μπερδεμενη. Ειμαι με ενα παιδι 2 χρονια σχεδον. Ειμαι ακομα τρελα ερωτευμενη μαζι του. Νιωθω ακομα πεταλουδες στο στομαχι οταν με ακουμπαει. Είναι ολα οσα εψαχνα εδω και αρκετο καιρο που ετρωγα τα μουτρα μου. Ειναι ο ανθρωπος που θα περνουσα μαζι του ολη μου τη ζωη. Ωστόσο, τον τελευταιο καιρο και συγκεκριμένα κανα τριμηνο, με αγνοεί. Δεν το καταλαβαίνει και δεν το παραδέχεται. Ειναι γεγονος οτι πνίγεται στη δουλειά. Δουλεύει 8 το πρωί με 8 το βράδυ στην καλύτερη, και λόγω δουλειάς εδώ και ενα εξάμηνο διατηρούμε σχέση απο απόσταση. Ειναι δυσκολα δε λεω. Στην αρχη ερχόταν συχνα. Και 2 φορες τη βδομαδα (μιαμιση ωρα ταξιδι ειναι) και πηγαινα κι εγω οποτε μου το επετρεπε η δουλεια. Πλεον ομως δεν ερχεται. Ισως κουραστηκε, βαρεθηκε, η ειμαι δεδομένη πια. Δεν ξερω τι απο ολα αυτα ειναι, αλλα δεν μου αρεσει κανενα σεναριο. Προτιμώ να χωρίσω καποιον που αγαπω παρα να λαμβάνω μια αδιαφορία χωρις φως στον οριζοντα. Απο την αλλη προσπαθω να κανω υπομονη, μπας και δεν ειναι αδιαφορια, αλλα απλα φορτωμα εργασιας. Οποιαδηποτε αποψη καλοδεχουμενη