29.10.2016 | 21:14
ψυχική γαλήνη
Το δωμάτιο μου στο χωριό έχει ενα μεγάλο παράθυρο, η γειτονιά είναι ήσυχη και ήρεμη, ακριβώς απ'εξω έχει ενα μικρό δενδρακι και ακριβώς δίπλα απο το παράθυρο βρίσκομαι εγώ ξαπλωμένος στην κρεβαταρα μου. Αυτό το εκανα απο μικρός, σβήνω το φως και τις ξαστερες μέρες σαν τη σημερινή κάθομαι και χαζεύω τ'αστρα που φωτίζουν έντονα στο μαύρο τ'ουρανου. Κάθομαι και σκέφτομαι, σκέφτομαι πόσο μικρός και ελάχιστος είμαι μπροστά στο άπειρο, μπροστά σ'αυτη την ατελείωτη ομορφιά που μπορεί να με καταπιεί σε ενα δευτερόλεπτο, σαν μια κουκκίδα στο πουθενά. Ποσο μικρά και ανόητα μοιάζουν τα προβλήματα μας!!!