ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
4.11.2016 | 22:22

Φοβάμαι το να με θέλουν

Ο περασμένος χρόνος ήταν σκοτεινή περίοδος για μένα. Ολόκληρή μου η υπόσταση, ψυχολογική αλλά και σωματική πλημμύριζε με μαυρίλα. Ίσως και να είχα κατάθλιψη αν και τώρα δεν έχει μεγάλη σημασία.... Το μόνο που έχει σημασία να αναφέρω είναι ότι έπινα αλκοόλ και ναρκωτικά, αρχικά πολύ συχνά μέχρι που το τελευταίο εξάμηνο έπινα κάθε μέρα. Εξαιτίας αυτών μου των συνηθειών δεν ήθελα να συναναστρέφομαι με τους φίλους μου, που ήξερα ότι θα λυπόντουσαν για μένα και απέφευγα όσο μπορούσα και την οικογένεια μου. Οι παρέες που είχα δημιουργήσει ήταν άνθρωποι που δεν λέγαμε καν μια κουβέντα παραπάνω. Δεν ξέρανε για τη σχολή μου δεν ήξεραν για την οικογένεια μου ούτε εγώ ήξερα τίποτα για αυτούς. Μόνο για ναρκωτικά και καλοπέραση μιλούσαμε! Μέσα σε αυτήν την κατάσταση με πλησίασε και ένας άνθρωπος που, αν και δεν είχαμε ερωτική σχέση, παρουσιαζόταν σαν προστάτης μου και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να με πείσει να βασιστώ πάνω του (ΓΙΑ ΟΛΑ). Σε σημείο που μου έλεγε πως καλά κάνω που έχω απομακρυνθεί από την οικογένειά μου γιατί έκανα τις επιλογές μου και δεν υπάρχει λόγος να τις γνωρίζουν και να στεναχωρηθούν γιατί θα τους κάνω κακό. Ο,τι χρειάζομαι να το ζητάω από εκείνον μου έλεγε και θύμωνε μαζί μου που δεν το έκανα.Προφανώς τα πράγματα δεν κύλησαν καλά με αυτόν τον άνθρωπο. Όταν προσπάθησα να απομακρυνθώ αποδείχθηκε εμμονικός και έμαθα και πράγματα για αυτόν που με έκαναν να τρομάξω. Ευτυχώς δηλαδή γιατί αναγκάστηκα να μιλήσω στην μητέρα μου και στην αδερφή μου και με την βοήθειά τους ξεπέρασα αυτήν την κακή φάση.Εδώ και αρκετό καιρό είμαι πολύ καλά ψυχολογικά και κατ' επέκταση και στους υπόλοιπους τομείς της ζωής μου. Εκτός από ένα μικρό αλλά σημαντικό κομμάτι. Δεν μπορώ να αφήσω κανένα αγόρι να με πλησιάσει ερωτικά (καθόλου καθόλου, τίποτα). Μέχρι τώρα πίστευα πως έφταιγε το ότι δεν μου άρεσε κανείς. Όμως κατάλαβα ότι κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Και να με ενδιαφέρει κάποιος αρχικά, δεν είμαι διατεθειμένη να τον γνωρίσω καλύτερα. Κι ας μου λείπει η συντροφικότητα. Και ας μου λείπει το σεξ. Και καθόμουν και σκεφτόμουν γιατί εμποδίζω τον εαυτό μου και κατάλαβα ότι φοβάμαι να ανοιχτώ. Φοβάμαι μην επέμβει κανείς στην ζωή μου ή στην ψυχολογική μου κατάσταση. Μην μου γκρεμίσει τις ισορροπίες που με τόση δυσκολία έχτισα σε μία πολύ άσχημη φάση της ζωής μου. Φοβάμαι μη με θέλει πιο πολύ απ' όσο εγώ. Μην θεωρήσει ότι παίζω μαζί του. Φοβάμαι ότι δεν μπορώ να δώσω ο,τι θα έπρεπε να δώσω. Κι ας ξέρω πως δεν ΠΡΕΠΕΙ να δώσω τίποτα. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Εγώ που ήμουν ακομπλεξάριστη με την σεξουαλικότητα μου και με τα συναισθήματά μου από 16 χρονών, τώρα στα 24 μου δεν μπορώ ούτε να σκέφτομαι να με πλησιάσει κάποιος. Φοβάμαι... Νιώθω πως πνευματικά με πηγαίνει πίσω αυτή η κατάσταση. Νιώθω πως επιστρέφει αργά αργά η μαυρίλα....
 
 
 
 
Scroll to top icon