ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ναι ηταν εδω και καιρο αλλου οπως φανηκε..και τωρα ειναι σε μια αλλη σχεση και δεν μπορω να κανω κατι για αυτο πλεον..ναι με πειραζει που ειναι με αλλον ναι με πειραζουν παρα πολλα πραγματα τοσες αναμνησεις ολα..με πιανουν τα κλαματα γιατι τοσο καιρο ετρωγα ψεμματα στα μουτρα γιατι ακομα και τωρα με βλεπει με τις/τους φιλες της και γελανε, ναι εννοειται θελω να την ξεπερασω και απλα να προχωρησω στην ζωη μου αλλα με τραβανε τοσα πολλα πραγματα πισω..οκ αποδηχτηκε οτι δεν μπορουσα να της εχω εμπιστοσυνη και ποσο καρχια ηταν..αλλα την βλεπω καθε μερα δεν γινεται να χασω οπτικη (εστω) επαφη μαζι της τουλαχιστον να την βλεπω εγω..πολλες φορες χωρις την θεληση μου την ψαχνω να την δω..με εχει κανει να νιωθω ενα τιποτα, δν μπορω να βρω ουτε τα κοτσια να μιλησω σε αλλη κοπελα δεν ξερω αν την θελω πισω ή οχι αλλα ολα αυτα με πονανε τοσο πολυ οσο "σκληρος" και να προσπαθω να διχνω στους γυρω μου ακομα και να ζητησω βοηθεια απο ειδικο σκεφτηκα αλλα δεν το κοβω να με βοηθαει ιδιαιτερα..Ειναι οτι χειροτερο να σε πιανει το κλαμα και να μην ξες για ποιο απο ολα σε εχει πιασει..Τα βραδυα πολλες φορες δεν κοιμαμαι με πιανει πονος στην καρδια..και αλλες φορες που καταφερνω να κοιμηθω ξυπναω παλι με τον ιδιο πονο και σκεφτομαι αυτα..δεν υπαρχει στιγμη που να βγει εστω για λιγο απο το κεφαλι μου.. Κουραστηκα παρα πολυ..κουραστηκα ατομα που μου εχουν κανει οτι χειεοτερο ενω τους κανω οτι καλυτερο να περνουν οτι καλυτερο και εγω να ζω μεσα στην πικρα..