ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μένω πολλά χρόνια μόνη, δουλεύω πολλές ώρες και είμαι κάπως μοναχικός τύπος.Πριν δυο μήνες ήμουν πολύ πιεσμένη οικονομικά λόγω ενός προβλήματος υγείας.Οι κολλητοί μου το ήξεραν και ένας απ' αυτούς με ρώτησε αν ενδιαφέρομαι για συγκάτοικο.Είχε ένα φίλο (μια φορά τον είχα δει) που ερχόταν στην Αθήνα τρεις ημέρες την εβδομάδα και έμενε σε ξενοδοχείο αλλά έψαχνε κάτι πιο οικονομικό.Πάρα τους πολλούς ενδοιασμούς και τους όρους που έθεσα, δέχτηκα γιατί είχα άμεση ανάγκη από χρήματα.Στην αρχή ήταν απίστευτα αμήχανα.Με τον καιρό όμως βρήκαμε τους ρυθμούς μας και πλέον μου λείπει όταν πηγαίνει στην πόλη του για λίγο. Έχω συνηθίσει τη φροντίδα του. Να βρίσκω ζεστό νερό, καμιά φορά και φαγητό, να με ρωτάει τι θέλω από το σούπερ μάρκετ...Μου λείπει όμως και η παρέα του. Να συζητάμε με τις ώρες, να γελάμε, να περπατάμε μαζί...Ακόμα δεν το πιστεύω αλλά εγώ, η πλέον ένθερμη υποστηρίκτρια της μοναχικής ζωής, όχι μόνο αντέχω την συγκατοίκηση αλλά την απολαμβάνω κιόλας! Η όλη εμπειρία μου έχει αλλάξει την ψυχολογία και λιγάκι τη φιλοσοφία. Παραδέχομαι ότι είναι ωραίο να μοιράζεσαι.Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής πρώτα στον εαυτό μου και μετά σ' εσάς, υπάρχει και κάτι ερωτικό που πλανάται στην ατμόσφαιρα αλλά προσποιούμαι πως δεν το αντιλαμβάνομαι.Δε ρισκάρω να χαλάσω κάτι από αυτό το πρωτόγνωρο που ζω.