Μήπως δεν άξιζαν να είναι εκεί; Ή μήπως πρέπει να κάνεις κάποια υποχώρηση; Έχουμε εμμονή με την ευτυχία, λες και είναι κάτι προσιτό που μπορούμε να επιλέξουμε. Αν κάνουμε αυτά και αυτά τα βήματα θα μαστε ευτυχισμένοι. Η ευτυχία δεν κρατάει δευτερόλεπτα; Όταν μαθαίνεις κάτι καινουριο, όταν βλέπεις κάτι που στα μάτια σου φαντάζει πανέμορφο, όταν ακούς η διαβάζεις κάτι με το οποίο ταυτίζεσαι απόλυτα. Από την άλλη μας αρέσει να κυλιόμαστε στο βούρκο, να σκαλίζουμε τις πληγές μας, να θεωρούμε πως υποφέρουμε. Τα προβλήματα είναι εκει, δε λέω, και σίγουρα δεν ξέρω τα δικά σου αλλά καμιά φορά έχει πλάκα να τα βλέπουμε αποστασιοποιημένα. Να κάνουμε ένα βήμα πίσω η να ανεβουμε σε μία σκάλα και να τα κοιτάμε από ψηλά. Φαίνονται μικρά και ανοητα. Σχεδόν χαριτωμένα. Και τόσο ανθρώπινα. Μετά όμως πρέπει να κατέβουμε από τη σκάλα. Με πήρε η μπάλα. Άκουσε ξανά το τραγούδι, μελαγχολικό μα όμορφο.
12.11.2016 | 00:09
Dance me to the end of love
Σηκώνω το χέρι μου και αποχαιρετώ τα λεπτά, τις μέρες, τους μήνες, τα χρόνια. Πως κατάφερα στα 31 μου χρόνια να μείνω τελείως μόνη, από φίλους και σύντροφο, ούτε που το κατάλαβα. Το μόνο που με συντροφεύει είναι λίγες μέρες, μακρινές πια, που με έκαναν να νιώσω λίγο πιο κοντά στην ευτυχία.
1
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
