Έχεις περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου θυμα της σκληροτερης κοινωνικής μοναδας, των συμμαθητών σου. Τελικά πιστεψες ότι ησουν χοντρή γιατί αυτοί το έλεγαν και εβαλες στον εαυτό σου την ετικέτα του μη φυσιολογικου γιατί αυτό έμοιαζε τόσο ισχυρότερο από το εγώ σου. Έχεις σκεφτεί ότι δεν υπηρξες ποτέ πραγματικά παχύσαρκη; Ότι απλά ήσουν ενα πρότυπο διαφορετικό απο όλα τα άλλα; Έχω περάσει αντίστοιχα και ή αγωνία που σου φορτώνουν για το σώμα σου σε κυνηγάνε για χρόνια, ίσως για όλη σου τη ζωή. Και σαν μαθήτρια διεφερα από τις αδύνατες συμμαθητριες με τα μακριά πόδια και τα περιποιημένα μαλλιά. Ξέρεις όμως τι έμαθα τελικά; Πρωτον, ότι τελικά όντως οι άνδρες δεν χαλιουνται με το "κάτι παραπάνω" και δεύτερον,οτι μπορείς να είσαι όμορφη με χίλιους τρόπους. Φρόντισε το σώμα σου, πρόσεξε την υγεία σου. Και φάε φυσιολογικα! Ή ζωή είναι πάρα πολύ μικρή για. Να φτάσεις στο τελος της με στερήσεις που σου φόρτωσαν άδικα άλλοι. Έλεγξε το λοιπόν,πριν σε ελέγξει...
14.11.2016 | 07:02
Αυτό με τα κιλά είναι τρέλα!
Ότα είμουν στο δημοτικό ήμουν 1,54 και 51 κιλά και αργότερα 1,58 και 54 κιλά και όλοι με λέγανε παχυσαρκη, σε 1 καλοκαίρι χάνω 9 κιλά και από τα 54 πέφτω στα 45 και απέκτησα ενα αρκετά γυμνασμένο σώμα αλλά μετά άρχισε η παράνοια! Συνέχιζα να χάνω, συνέχιζαν ομως και τσ αρνητικά σχολεία ενώ από τότε κόλλησα με το να τρωω λίγο και υγιεινά και να γυμνάζεται πολύ, αλλά πάλι και όταν έφτασα στα 43 κιλά με λέγανε χοντρή. Μετά δε θυμάμαι. Στο πρώτο έτος των σπουδών μου κάτι έγινε και κάτι το σοκ, κάτι η προδιάθεση μου στο να χάνω κιλά χωρίς να το καταλαβαίνω (δηλαδή να το κάνω εσκεμμένα αλλά να νομίζω πως τρώω κανονικά αν όχι πολύ αλλά να τρωω λίγο) έφτασα 36 κιλά. Τώρα (1 χρόνο μετά) Δεν ξέρω ακριβώς ποσα κιλά είμαι αλλά είμαι πιστεύω πως έχω περάσει τα 40. Να πάρω κι άλλα ή θα γίνω ξανά χοντρή?
2
