ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε ψάχνω...Εδώ μέσα συνέχεια, εκεί έξω διακριτικά. Αναφέρομαι σε εσένα συγκεκριμένα που πίστεψα στην ομοιότητα μας. Αν ήμουν σωστή τότε είμαστε ίδιοι σε πολλά πράγματα. Οπότε το να καταλαβαίνω εσένα είναι σαν να κοιτάζω πίσω στον εαυτό μου. Αρκετά ιδιαίτερο, αν σκεφτείς πως δεν είναι σε γενικές ανθρώπινες ψυχολογικές γραμμές, αλλά κάτι πολύ πιο όμορφο! Η αλληλεπίδραση μας όμως δεν θα γίνει ποτέ απόλυτη, αν δεν κάνουμε εμείς -προσωπικά- κάτι για αυτό. Ίσως βέβαια δεν έχει νόημα να το σκέφτομαι πια. Δηλαδή αν σκεφτείς όλο το κράξιμο που τρώω από οικογένεια, φίλους - σχεδόν όλοι υποτυπώδεις στους ρόλους τους μην φανταστείς. Νομίζω όμως ότι την ζωή την περνάμε πρώτα με εμάς και τα πιστεύω μας, κάτι που θα μας κόστιζε ακριβά να απορρίψουμε για να βάλουμε κριτές τους άλλους. Σε σέβομαι και ποτέ δεν εξέφρασα κάτι αρνητικό για σένα, ούτε για τις επιλογές σου. Μα δεν ξέρω τι να κάνω πια. Έδωσα αυτά που μπορούσα, το χρόνο, τουλάχιστον το μυαλό μου θα είναι ήρεμο από αυτή την σκέψη. Φυσικά, μπορεί πάντα να ήταν λάθος η ιδέα μου όλη (το πιο πιθανό πλέον) και άρα η λούπα κλείνει έτσι.