ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσπαθώ να βρω μια αφορμή να γράψω , μια αφορμή να εκφράσω αυτά που νιώθω , αυτά που σκέφτομαι . Ακόμα και αν την βρω δεν μπορώ να το κάνω . Νιώθω κενή . Δεν με γεμίζει τίποτα. Απολύτως . Λένε πως ο πόνος μας κάνει ανθρώπους . Μάλλον έχουν δίκιο . Η ευτυχία δεν σου δίνει κίνητρο. Η ευτυχία είναι απλά ένα μοτίβο σκέψης , ένας τρόπος σκέψης τον οποίο προφανώς δεν μπορώ να αποκτήσω τουλάχιστον τώρα . Τώρα που δεν ξέρω καν πια είμαι . Τώρα που τα πάντα έχουν χάσει το νόημα τους . Τώρα που νιώθω πιο μόνη από ποτέ . Τώρα που η μόνη φράση που θα με χαρακτήριζε πλήρως είναι " Είσαι ζωντανός ή απλά αναπνέεις ? " . Θα έλεγα το δεύτερο . Απλά αναπνέω και προσπαθώ να βρω τρόπους να ξεφύγω απ'αυτό το σύμπαν , απ τον κόσμο της μοναξιάς .Έχετε αναρωτηθεί αν σας καταλαβαίνει κανείς πραγματικά ? Αν είστε μόνοι , όχι με την εννοια της σωματικής μοναξιάς αλλά της εγκεφαλικής . Αν είστε μόνοι σ'έναν κόσμο με δυσεκατομμύρια ανθρώπους που απλά προσπερνούν τον δρόμο σας . Σκεφτόμουν τις προάλλες τη διαφορά ενός άδειου λεωφορείου και ενός γεμάτου . Καθόμουν σε μια θέση μόνη μου και έβλεπα τόσους ανθρώπους να με περιτριγυρίζουν . Παρατηρώντας τους κατάλαβα πως ενώ όλοι συνυπάρχουμε σ'αυτόν τον κόσμο ο καθένας έχει τον δικό του . Ειρωνία έτσι? Ο ένας με το κινητό , ο άλλος σκέφτεται κοιτώντας με χαοτικό βλέμμα έξω απ το παράθυρο και εγώ παρατηρώ εσάς . Αφότου έβαλα την εικόνα σ' ένα άδειο λεωφορείο , φαντάστικα τον κόσμο που ΘΑ υπήρχε και το πως ένιωθα ήταν ακριβώς το ίδιο . Μόνη .Λένε πως τα λεωφορεία είναι ένα παράθυρο για να δεις τον κόσμο διαφορετικά . Για μένα είναι άλλος ένας τρόπος για να στηριξω την θεωρία της μοναξιάς . Τη δική μου θεωρία της μοναξιάς . Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα λόγια " Είσαι διαφορετική , έχεις περίεργο τρόπο σκέψης " . Με έκανε περίφανη για τον εαυτό μου . Πλέον απλά με κάνει άλλον έναν άνθρωπο που αναπνέει , χωρίς να ζει.