ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 17 χρονών και η μητέρα μου δεν είναι το πρότυπό μου. Πίνει σχεδόν κάθε μέρα και δεν έχω κανένα να συζητησω όταν επιστρέφω από το σχολείο. Όταν είναι μεθυσμένη, δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον, αργεί να σκεφτεί ή δε σκέφτεται καν, μετατρέπεται σε έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο. Τη μισώ όταν τη βλέπω να βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση. Της έχω πει πως δε θέλω να τη βλέπω έτσι. Δε με ακούει. Παρόλο λοιπόν που η δική της μητέρα πέθανε από κιρρωση του ηπατος (λόγω χρόνιου αλκοολισμου), δε λέει να καταλάβει ότι θα καταλήξει κι αυτή έτσι. Κι όταν της λέω πως έχει γίνει ίδια η γιαγιά, αρχίζει τα κλάματα και νιώθω άσχημα.