ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοιτιόμαστε, χαμογελάμε, μετά από δύο μήνες πλέον με χαιρετάει.Μια μέρα αποφάσισα να πάω στο κατάστημα που δουλεύει και να σπάσω τον πάγο. Ίσα ίσα ανταλλάξαμε δυο κουβέντες. Καμία κίνηση κανείς. Αυτός τουλάχιστον έμαθε το όνομα μου. Εγώ ντράπηκα να ρωτήσω. Τα βράδια σε όποιο μαγαζί συναντηθούμε θα κοιταζόμαστε με τις ώρες χωρίς όμως κανείς να κάνει ένα βήμα, να πει γεια τι κάνεις; και να ξεκινήσει η κουβέντα. Είναι κρίμα να μένουμε πίσω λόγω του ότι είμαστε ντροπαλοί με φόβο την απόρριψη. Σκέφτομαι να τολμήσω, να βρω το θάρρος και να του δώσω το κινητό μου. Αν θέλει θα κάνει ένα βήμα και θα επικοινωνήσει. Τι θα χάσω στην τελική;