ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

θυμάμαι είχε έναν υπέροχο ήλιο...καθόμουν με τα μάτια κλειστά έξω από μια κλειστή πόρτα στο Νοσοκομείο "Ανδρέας Συγγρός"..μέσα ο σύντροφός μου δεχόταν τις πρώτες οδηγίες για τη νέα του ζωή...μια εβδομάδα πριν διαγνώσθηκε ως φορέας...δύο χρόνια μαζί..μονογαμική σχέση...για πλάκα κάναμε το τεστ...αυτός θετικός..εγώ όχι....Δεν θα ξεχάσω εκείνη την τρέλα έξω από την κλειστή πόρτα...δεν είχα νιώσει ποτέ τόσο ανήμπορος στη ζωή μου...Όταν με δέχτηκε η γιατρός μου ξεκαθάρισε πως τίποτα δεν ήταν σίγουρο και για μένα καθώς η εμφάνιση του ιού έχει διαφορετικό χρόνο για τον καθένα... Έπρεπε να περιμένω 3 μήνες για να ξανακάνω το τεστ..3 μήνες...Οι χειρότεροι της ζωής μου...συνεχώς τύφλα στο αλκοόλ..χωρίς να κοιμάμαι..και δίπλα μου ο σύντροφός μου να βουλιάζει...και να μην ξέρω αν θέλω να τον αγκαλιάσω ή να του σπάσω τα μουτρα για όλο αυτό...Από τη μία να τον κατηγορώ και από την άλλη να κλαίω για αυτό που περνάει...Όταν πήγα να πάρω τα αποτελέσματα της δεύτερης εξέτασης ένιωθα μια ηρεμία και μια δύναμη που δεν ξέρω ακόμα από που προήλθε...και αν ήμουν?οκ...θα συνέχιζα ..απλά ..όπως τόσοι άνθρωποι..θα πρόσεχα περισσότερο τον εαυτό μου..θα χαιρόμουν περισσότερο την καθημερινότητα μου...θα έδινα την ευκαιρία σε πράγματα που δεν έβλεπα πριν...Δεν ήμουν...οι γιατροί μου είπαν πως ήμουν πολύ τυχερός...μια τύχη που έπρεπε να μην πιέσω ποτέ...τον πήρα τηλέφωνο και του το είπα μιας και είχαμε χωρίσει πριν λίγο καιρό...δεν αντέχαμε και οι δυο πια τη νέα κατάσταση....έκλαιγε....και εγώ το ίδιο...Μετά έκανα μια μεγάλη βόλτα...δεν χόρταινα τον ήλιο...