ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λείπει η γιαγιά και ο παππούς μου. Ηταν οι φύλακες άγγελοί μου. Μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί τους γιατί ήταν η χαρά της ζωής... Με τα αστεία μας, με τα παραμύθια, με τα τραγούδια μας... Ηταν " έξω καρδιά" και όμορφοι και στην μορφή και στην ψυχή. Ειδικά τα Χριστούγεννα και την πρωτοχρονιά το σπίτι μοσχοβολούσε απο τις δίπλες και τα μελομακανονα και τους κουραμπιέδες που με εμαθαν κι εμένα να φτιάχνω καλά. Βγαίναμε μετά με χιόνια ή με βροχή και τα μοιράζαμε σχεδόν όλα στους ανθρώπους που είχαν ανάγκη και μετά το πρόσωπό τους έλαμπε απο χαρά. ΜΟΥ ΔΙΔΑΞΑΝ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΔΙΝΕΙΣ ( ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ) ΓΙΝΕΣΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙΣ. Δυστυχώς τους έχασα νωρίς και ένοιωσα σαν ορφανή αφου οι γονείς μου δεν τους έμοιαζαν ούτε στο ελάχιστο. Γιαγιά και παππού ας είστε καλά όπου και να είσαστε... Σας αγαπώ...