ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχουν περάσει 25 χρόνια από εκείνο το βράδυ στον Κολωνό που οι ματιές μας διασταυρώθηκαν . Ήταν ξάστερη νύχτα και οι δρόμοι ήταν άδειοι. Τα μωρά που γεννήθηκαν εκείνο το βράδυ σήμερα είναι άντρες, ψηλότεροι από εμένα, και κοπέλες που γράφουν εδώ τα γκομενικά τους. Τώρα τελειώνουν τις σπουδές τους. Κάποια από αυτά τα μωρά μπορεί να έχουν ήδη οικογένεια. Πέρασαν 25 χρόνια. Αγαπηθήκαμε τρελά, ξεσκιστήκαμε, πονέσαμε και χαθήκαμε. Οι δρόμοι μας δεν διασταυρώνονται ξανά. Δεν ξέρω που είσαι και τι κάνεις αν και καμιά φορά σε βλέπω στα όνειρά μου και ξέρω πως με σκέφτεσαι. Θυμάμαι πόσο απαλή ήταν η μπλε μπλούζα που φορούσες εκείνο το βράδυ, το άρωμά της, και πως ένιωσα χωμένη στην αγκαλιά σου. Δε θυμάμαι το τηλέφωνο από κανένα άλλο άντρα που γνώρισα από τότε, αλλά θυμάμαι το δικό σου, και θα το θυμάμαι πάντα. Θυμάμαι και το σχολικό βιβλίο που στη ράχη του σημείωσα τον αριθμό σου, με γαλάζιο μελάνι από πενάκι. Όσα χρόνια και αν περάσουν πάντα θα είσαι ο ωραιότερος άντρας που είδα στη ζωή μου, εκείνη τη νύχτα στον Κολωνό πριν από 25 χρόνια.