ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω μια φιλη με την οποια ημασταν κολλητες στο σχολειο και αφοτου μετακομισε σχετικα χαθηκαμε αλλα κρατησαμε επαφες. Η ιδια μου ανακοινωσε πως βρισκεται στα καλυτερα της αφου βρηκε μια σχεση που τη γεμιζει με ατομο που ταιριαζει. Εννοειται πως χαρηκα γι αυτην γιατι της αξιζε και με χαροποιει που φετος τα χριστουγεννα θα μιλαμε για τη δικη της σχεση και οχι για την περσινη δικη μου. Ειμαστε στα 18 κ ηταν οι πρωτες μας, εμενα περσι κ η δικη της φετος. Και το λεω αυτο γτ περσι μιλουσαμε για την μετεπειτα αποτυχια μου διοτι εμπλεξα με τον χειροτερο τυπο ανθρωπου που θα μπορουσα να εχω την πρωτη μου σχεση. Και μιας και το ζουσα περσι τετοιες μερες οπως κ αυτη την δικη της νιωθω περιεργα και ριχνω το φταιξιμο στον εαυτο μου για τον χρονο και την ενεργεια που σπαταλησα τοτε. Και θυμωνω χωρις να ζηλευω γιατι η πρωτη της σχεση ειναι χωρις υπερβολη απο τις ιδανικες ενω εγω χωρις εμπειριες μπαινοντας στο παιχνιδι βιωσα αρκετα ασχημα συναισθηματα που αργησα να αφανισω. Η ιδια εισπραττει ανταποκριση σεβασμο και τα σχετικα ενω εγω εμαθα απο πρωτο χερι πως ειναι να σε πλησιαζουν μονο και μονο για σεξ και για να το πουν στους αλλους πουλωντας 'μουρη'. Τελικα η ζωη ειναι λιγο αδικη..