ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο συζυγός μου τρελαίνεται για τα φαγητά μου και πάντα έλεγε πως νιώθει σαν να τρώει σε ταβέρνα και είναι πολύ τυχερός. Για όσους έχω μαγειρέψει έχουν πει τα καλύτερα, τηγανιές, χοιρινό ή κοτόπουλο στο φούρνο, επίσης κεφτέδες που λένε δεν έχουν ξανα φάει τόσο νόστιμες. Α λα κρεμ που μου ζητάνε να τους φτιάχνω αλλά εγώ τρώω δυο μπουκιές και σταματάω γιατί νιώθω πως ακόμη και η κρέμα γάλακτος μυρίζει. Τα αναφέρω απλά επειδή μπορεί να πούνε κάποιοι πως τα μαγειρεύω χάλια και δεν τρώγονται. ΚΙ εγώ τρελαινόμουν με τα φαγητά μου στις αρχές. Ναι όμως δε ξέρω τι παθαίνω, ενώ μου άρεσαν τα φαγητά που περιείχαν κρέας, πλέον που τα μαγειρεύω εγώ, νομίζω πως μυρίζει αίμα το κρέας. Όταν παίρνω τον κομμένο κιμά, μυρίζει άσχημα το αίμα, βάζω μπαχαρικά μέρα κρεμμύδια κλπ για να κάνω κεφτέδες, νομίζω πως ακόμη και να τα μαγειρέψω μυρίζει αίμα. Το κοτόπουλο που ήταν το αγαπημένο μου φαγητό, ψητό ή τηγανητό, πια όταν το μαγειρεύω δεν μπορώ να το φάω, μου μυρίζει σαν κοτέτσι. Άλλαξα κρεοπωλείο γιατί νόμιζα ήταν το κρέας αλλα τίποτα. ΤΟν κιμά που είχα στη κατάψυξη τον πήγα στη μάνα μου να τον μαγειρέψει αυτή κ να κάνει κεφτέδες, με ακριβώς τον ίδιο τρόπο που έμαθα απο εκείνη, και κατα περίεργο τρόπο τις έφαγα κανονικά χωρίς πρόβλημα.Σκέφτομαι μήπως επειδή βλέπω ζω τη διαδικασία παρασκευής, και είναι καθαρά ψυχολογικό. Βλέπω την πρώτη ύλη, τα αίματα, τα μέρη των ζώων στο κρεοπωλείο που ψωνίζω και αηδιάζω. Δεν έχω πρόβλημα όμως ακόμη και τώρα να φάω κρεατικό, αρκεί να μην το έχω παρασκευάσει και μαγειρέψει εγώ. Θέλω να πω πως δεν μπορώ να φάω όχι συνειδητά λόγω άποψης, αλλά παθολογικά, νομίζω πως ο οργανισμός μου δεν το δέχεται σιγά σιγά και αρκετές φορές έχω κάνει και εμετό. Συμβαίνει και σε άλλους; Λέτε να είμαι ένα βήμα πριν τη χορτοφαγία;