ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι η Μαρια και είμαι φοιτήτρια στο 3ο έτος σε μία σχολή μακριά από το σπίτι μου.Τα έξοδα του σπιτιού τ έχουν μοιραστεί η παππούδες μου και η μαμά μου.Ο πατέρας μου,μου δίνει 50 ευρώ την εβδομάδα για τ υπόλοιπα έξοδα σουπερ μαρκετ και διασκέδαση. Ο πατέρας μου είναι ένας άνθρωπος ο οποίος δούλευε πάντα μακριά από το σπίτι και γενικά ζούσα μαζί του 2 με 3 φορές την εβδομάδα.Τον τελευταίο χρόνο προσπαθεί να μεταφέρει την δουλειά του στην πόλη που μένω με αποτέλεσμα να έρχεται να μένει μαζί μου 2 φορές την εβδομάδα και θέλει να τις αυξήσει. Δεν θα το κρύψω,δεν τον θέλω,θέλω να του πω να σηκωθεί να φύγει.Έχω καταντήσει υπηρέτρια του,καπνίζει τουλάχιστον ένα πακέτο την ημέρα,πετάει τ πράγματά του από εδώ και από εκεί λερώνει την τουαλέτα.Κάθε φορά που έρχεται η διάθεση μου γίνεται χάλια.Δεν θα σχολιάσω καν τα που πας πάλι θα βγεις,ξοδεύεις πολλά και τέτοια. Τόσα χρόνια ήθελα απλά να φύγω μακριά από το σπίτι για να έρθει πάλι το σπίτι σε εμένα; Σπάνια τα πήγαινα καλά μαζί του και τώρα που μεγάλωσα και καταλαβαίνω αλλιώς τα πράγματα ακόμα δεν μπορώ να κατάλαβω γιατί η μάνα μου ζει μέσα σε έναν τόσο τοξικό γάμο,αλλά αυτό δεν είναι δική μου δουλειά. Εγώ είμαι η υπερβολική; δικό μου είναι το λάθος που νιώθω ότι εισβάλει πάλι στη ζωή μου χωρίς να με ρωτήσει; Έπρεπε να τον στηρίξω σε ένα νέο ξεκίνημα; Δεν μπορώ όμως να τν στηρίξω,απλά δεν μπορώ θυμάμαι όλα αυτά που γινόντουσαν σπίτι,θυμάμαι να με χτυπάει στην εφηβεία μου και να φωνάζει χωρίς λόγο και αιτία και θυμώνω πολύ. Είναι τόσο άσχημα τ πράγματα τελευταία και με την μάνα μου που πρέπει να κάνει 2 μεγάλες και πανάκριβες εγχειρήσεις και ξεσπάει όλα τ νεύρα της πάνω μου και σε γενικές γραμμές νιώθω να πνίγομαι και να μη ξέρω πως να σταθώ στα πόδια μου...