ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πανε σχεδον 2 χρονια απο τοτε που χωρισαμε...περασα περιοδους που υπεφερα..περασα μερες κλεισμενη μεσα..εχασα τον εαυτο μου..παλεψα με τους δαιμονες μου και με εκεινους που θελοντας να με κανουν να συνελθω με πληγωναν..καλα εκαναν βεβαια....Περασα περιοδους που δεν ενιωθα τπτ...περιοδους που σε μισησα που ηθελα να μην υπαρχεις.. περιοδους που σε σκεφτηκα γλυκα..που χαμογελασα..τελειωσαν κι αυτες..παλι με το παραπονο..παλι στο μηδεν..παλι με το γιατι..Προχωρησαμε κι οι δυο..Εχοντας φτασει εδω αρχιζω και φοβαμαι πραγματικα...στην αρχη θελεις να πιστευεις οτι με τον καιρο ολα θα γιατρευτουν..δε θα πονας πια και θα χεις κρατησει τις ομορφες στιγμες...Φοβαμαι..ισως καποια πραγματα τελικα δε ξεπερνιουνται..ισως αυτο να με στοιχιωνει παντα..ισως να μη ξεπερασω αυτα που εγιναν..ισως φτασω στο σημειο να κανω οικογενεια και να σ εχω παλι στο μυαλο μου με το παραπονο αυτο...Μακαρι να βγω λαθος..μακαρι να ερθει στη ζωη μου ο ενας να με κανει να καταλαβω γιατι δε λειτουργησε με μας..Γ. 23