ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπάρχει ένα παιδί στο οποίο είχα καταστήσει σαφές το πως νιώθω γι αυτόν. Αυτός κάτι με τα έργα του, κάτι με τα λόγια του μου κατέστησε σαφές ότι δε νιώθουμε το ίδιο. Είπε να είμαστε φίλοι , κι ενώ θα περίμενε κανείς πως από την στιγμή που το ζήτησε αυτό θα ήμουν εγώ που θα του κολλούσα και θα τον μπερδεύα. Κι ενώ του ζήτησα πολύ ξεκάθαρα να μη μου το πάει ούτε για πλάκα σε σε αυτόν τον τομέα, το πάει και θυμωνεί με την άρνησή μου μη θέλοντας να μου ξαναμιλήσει. Ερωτευμένη δήλωσα και είμαι μαζί του. Αυτό δεν σήμαινει ότι αν είναι ετοίμος να μου το σφυρίξει θα τρέχω πάλι. Κι εκείνος χτες ήταν έτοιμος να μου πει και τι να κάνω με τον επόμενο. Δηλαδή νομίζει ότι μου έκανε την τιμή απόψε επειδή με είδε σαν εύκαιρη γκόμενα; Λογικά μετά θα την έπεσε και αλλού μετά. Τέλος πάντων, πάω να συνεχίσω τον ύπνο μου. Απορώ με μένα που όντως αυτή τη φορά περίμενα να είναι εντάξει μαζί μου. Απορώ που έχω δυνάμεις να στεναχωριέμαι ακόμη αλλά χαίρομαι που κατάλαβα καλά πλέον ότι δεν είμαι αυτό που πραγματικά θέλει και δεν είμαι τόσο διαθέσιμη καβάτζα έστω για σήμερα. Είναι που με αγαπάει. Όχι μόνο το μικρό του δαχτυλάκι δεν έχει κουνήσει για μένα, αλλά περιμένει με ένα κούνημα του κεφαλιού του να κουνήσω και την ουρά μου. Μη δίνετε σημασία, τα λέω μπας και τα χωνέψω. Κάποια μέρα, έστω σε ανθρώπινο επίπεδο, η αγάπη που νιώθω για κάποιον θα είναι αμοιβαία. Ήθελα μαζί του, αλλά τι να γίνει, δεν του το εμπνέω.