Θα συμφωνήσω με το δελφινάκι: έχεις μυθοποιήσει στο μυαλό σου ως τη ''μεγάλη και ανυπέρβλητη αγάπη'' μία κατάσταση με κάποιον που σε βλέπει ως καβάντζα και μόνο. Να θυμάσαι κάτι ακόμη: η αγάπη είναι κάτι υπέροχο όταν είναι αμοιβαία. Η μονόπλευρη αγάπη είναι αρρωστημένη και πονάει.
5.2.2017 | 02:08
Πώς να μάθει κανείς τι θέλει;
Έχω ακούσει να λένε πως οι μεγαλύτεροι έρωτες, οι μεγαλύτερες αγάπες και τα πιο έντονα συναισθήματα μερικές φορές δεν μπορούν να οδηγήσουν σε μια σταθερή ώριμη και "καθώς πρέπει" σχέση. Παραμένουν για μήνες, χρόνια και επηρεάζουν βαθειά με την ελεύθερη αυτή μαγεία τους. Έχοντας λοιπόν νιώσει αυτή την εσώψυχη και ειλικρινή έλξη και ένωση με ένα άτομο, θα μπορούσα να αγνοήσω την ύπαρξη της για να δημιουργήσω μια σχέση με κάποιον άλλον, που θα πληρεί όλα τα χαρακτηριστικά της κοινωνικά αποδεκτής "δέσμευσης"; Είναι λογικό να πληγώνεις μονιμώς άτομα που σε νοιάζονται ,και τα νοιάζεσαι και εσύ, για να ικανοποιήσεις μια αγάπη που έρχεται και φεύγει(αναπόφευκτα) αλλα σε γεμίζει όσο τίποτα; Στη ζωή μου, κάνω 10 βήματα μπροστά και 20 πίσω, πλήρως εκούσια, και δε σταματάω να παίρνω μέρος στην αιώνια μάχη μυαλού και καρδιάς , σωστού και λάθους, ηρεμίας και παράνοιας.-Η εξομολόγηση μιας ακόμη συγχυσμένης 21χρονης
1
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
