ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν λίγες μέρες ήμουν με μια μεγάλη παρέα γνωστών σε μια καφετέρια και είχαμε καθίσει έξω γύρω στα οχτώ-εννιά άτομα. Δίπλα υπήρχε ένας φούρνος. Τα τρία μέλη της παρέας πείνασαν σε κάποια φάση, είχε βραδιάσει κιόλας, δεκα παρα είχε πάει η ώρα και πήγαν δίπλα στο φούρνο και πήραν κάτι να φάνε.Μετά από λίγη ώρα όταν ο φούρνος έκλεισε και οι υπάλληλοι βγήκαν έξω και μοίρασαν τα τρόφιμα που είχαν περισσέψει σε κάποιους άστεγους ή ανήμπορους συμπολίτες μας που είχαν μαζευτεί και περίμεναν έξω από τον φούρνο, οι ίδιοι άνθρωποι που ήταν στην παρέα μου και είχαν αγοράσει πριν λίγο τρόφιμα από τον φούρνο όταν πείνασαν, άρχισαν να ξινίζουν τα μούτρα τους και να κάνουν σχόλια του στυλ ''πω , πω, αυτά τώρα έτσι όπως είναι χύμα μέσα στις σακούλες θα τα φάνε, ε;'' ή ''πω, πω, τα μπαγιάτικα θα τα φάνε''.Αυτό μου έδειξε το πόσο βαθιά ταξική είναι η κοινωνία μας. Το ήξερα δηλαδή απλά το επιβεβαίωσα για μια ακόμα φορά. Και το πώς δυστυχώς τα λεφτά είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή.Τα τρόφιμα όταν τα αγόρασαν τα άτομα που πείνασαν και ήταν στην παρέα μου ήταν γι' αυτά λιχουδιές επειδή τα πλήρωσαν και τα καταβρόχθισαν με βουλιμία.Τα ίδια τρόφιμα όταν ένα τέταρτο μετά έκλεισε ο φούρνος και μοιράστηκαν στους ανήμπορους έγιναν ξαφνικά ''μπαγιάτικα'' και ''μπλιαχ'' και ''ίου''.Δυστυχώς είναι αφόρητα και βαθιά ταξική η κοινωνία μας και δεν μας περνάει από το μυαλό ότι είναι πανεύκολο να βρεθούμε κι εμείς κάποια μέρα στη θέση των ανήμπορων. Απλά χαιρόμαστε που όσο ζούμε καταναλώνουμε.