ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και αλλάζουμε, και ξαφνικά αποκτούμε όλο και λιγότερο χρόνο για τους φίλους μας. Είμαι 26 και βλέπω τους ανθρώπους γύρω μου να αφήνουν απλά την απουσία τους. Μα και εγώ. Κάποτε είχα να μετράω τουλάχιστον 6 άτομα για στενή παρέα και ξαφνικά αυτόματα άρχισα το φιλτράρισμα. Έχω καταλήξει με 2 που και αυτές τις βλέπω σπάνια. Ξαφνικά οι δουλειές και τα αγόρια μας παίζουν καθοριστικό ρόλο στο πρόγραμμα μας. Δεν βγάζω την ουρά μου απέξω, και εγώ ορισμένες φορές εως και τις περισσότερες δίνω προτεραιότητα στο αγόρι μου. Και να σκεφτείτε ότι απ την παρέα είμαι η πιο ανεξάρτητη σε αυτό το θέμα. Νιώθω μόνη μου, οι φίλοι μου έχουν σκορπίσει σε 100 μεριές.. Σκέφτομαι κάθε γενέθλια και χειρότερα, έχω την άλλη εβδομάδα και θα μαι σχεδόν μόνη.. Που κάποτε είχα 10 φίλους γύρω μου να τα γιορτάσω. Όχι, δεν είμαι άτομο που γουστάρει να κάνει παρέες τυπικά, ποτέ δεν είχα πολύ κόσμο γύρω μου. Είχα όμως κάποιους δίπλα μου ουσιαστικά. Τώρα πλέον πλήρης αλλαγή. Βλέπω απ την άλλη άλλες συνομήλικες που ακόμα διατηρούν εκείνη τη ζωντάνια, ακόμα βγαίνουν έστω για ένα καφέ μεσοβδόμαδα. Είδα στο facebook μια έγκυο η οποία είχε 4 φίλες στη φώτο δίπλα της. Εγώ άμα λέμε ααααμα μείνω ποτέ έγκυος θα χω απο 2 εως καθόλου. Δεν το θέτω επιφανειακά, το θέτω στο ότι έχει άτομα που επιδιώκει και επιδιώκουν να χουν ενεργό ρόλο στη ζωή της. Μου λείπει ολο αυτό. Ξέρω ότι η ουσιαστική σχέση δεν χάνεται όσο μακριά και αν πάει κάποιος αλλά νιώθω σαν να έχω παει 40 κατευθείαν. Και κυρίως εκνευρίζομαι που αυτά τα ελάχιστα άτομα που έχουν μείνει εδώ, έχουν γίνει χειροτερα απο μενα. Μόνιμη προτεραιότητα τα αγόρια, πολύ δευτερεύοντα τα υπόλοιπα. Νιώθω πως θέλω να δραπετεύσω αλήθεια