ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιωθω οτι θα μεινω για παντα μονος μου, χωρις να χω γνωρισει αυτον που θα θελει να ναι για παντα μαζι μου. Ωρεςωρες σκεφτομαι τι κανω λαθος τελικα και δεν εχω βρει αυτο που θελω? Φταιει που ξεκαθαριζω ποιος ειμαι και υι θελω? Μηπως δεν προοσποιουμαι κατι απο αυτο που δεν ειμαι? Ξερω πως πως αν μπω στο τρυπακονα ανοιξω γκει εφαρμογες και ετσι, θα απογοητευτω γιατι παλι θα ναι ολα εφημερα και τζαμπα και ο ενθουσιασμος και η χαρα. Θελω εναν συντροφο ζωης και οσο σκεφτομαι οτι αλλα ατομα εχουν το αλλο τους μισο, στεναχωριεμαι...και στεναχωριεμαι διπλα γιατι ουτε σαν το αναποδο γαμωτο ειμαι ουτε κανενα μαλακας. Ξερω πολλους απο εσας δεν θα σας ενδιαφερει και ισως να το κατακρινετε γιατι ειμαι ομοφυλοφιλος αλλα ειχα αναγκη να το εξομολογηθω και να τα βγαλω απο μεσα μου. Ισως να μεινω και για παντα μονος μου!