10.3.2017 | 11:43
Σχετικα με την καλοσυνη
και σχετικα με τη γνωστη ρηση οτι το κακο καρμα μας ακολουθει. Ο μονος τροπος που μπορω να φανταστω οτι μπορει να μας ακολουθει ειναι επειδη το κακο και η σκληροτητα που δειξαμε καποτε δε ξεχνιουνται και δε συγχωρουνται ευκολα. Αυτο δημιουργει πρωτον σε μας τυψεις και δευτερον αρνητικη διαθεση στο περιβαλλον μας, που μπορει να μας τη φυλαει. Κατα ταλλα. Με μια απλη παρατηρηση στο περιβαλλον και στη φυση. Οι αδυναμοι και διστακτικοι, αυτοι που εχουν δευτερες σκεψεις πριν πραξουν κατι κακο, ειναι στο ελεος των ισχυρων και αδιστακτων. Φευγουν πρωτοι. Ο αγωνας για επιβιωση θελει πλασματα σκληρα αδυσωπητα ικανα να πατησουν επι πτωματων. Καποιοι αντιστεκονται σε αυτους τους νομους, γιατι δε θελουν να πραξουν οσα δε θα ηθελαν να τους κανουν. Αυτοι κατ εμε ειναι οι καλοι. Αν εισαι δε και ευσυνειδητος, το παραμικρο παραπτωμα σου σε βασανιζει και δε σε αφηνει να ηρεμησεις. Δεν ειναι μια ευκολη ζωη για τους ευσυνειδητους. Δε συγχωρας ευκολα στον εαυτο σου λαθη και αποκλισεις απο το ηθικο. Υπαρχουν πολλες μορφες καλοσυνης. Υπαρχει η ανωδυνη καλοσυνη, που δε στοιχιζει τιποτα για αυτον που την κανει, η “φιλανθρωπια”. Και υπαρχει η καλοσυνη που στοιχιζει, που διακινδυνευεις κατι οταν την επιλεγεις, αυτο μπορει να ειναι η ζωη σου, η θεση σου, το κυρος σου, οι σχεσεις σου. Αυτη ειναι για μενα η ηρωικη καλοσυνη και απο αυτη χρειαζομαστε περισσοτερη γυρω μας. Η φιλανθρωπια δεν ερχεται σε συγκρουση με το κατεστημενο, ειναι μια φοβισμενη καλοσυνη. Εμεις χρειαζομαστε απο την ηρωικη καλοσυνη της αυτοθυσιας.