13.3.2017 | 16:25
Ζηλευω
πραγματικα τους ανθρωπους που οτι αισθανοντε μπορουν να το εκφραζουν,να το λενε,να το κανουν πραξη τελος παντων να το εξωτερικευουν.Μια φορα το εκανα.Μια φορα με εναν συγκεκριμενο ανθρωπο.Τον κοιταγα στα ματια του ελεγα πως τον αγαπαω και το ενιωθε ολο μου το ειναι.Η καταληξη ειναι προφανης,δεν ειμαι με αυτον τον ανθρωπο πλεον και ο καθενας εδω και καποια χρονια κανει την ζωη του.Ειχα παντα την αισθηση πως εκεινος παντα θα χωραει στη ζωη μου παντα θα εχω χωρο για εκεινον εγω ομως δε θα ξανα χωρεσω ποτε στη δικη του και οχι απλα δε θα χωρεσω αλλα σταματησα και να ταιριαζω σε αυτην.Και ομως οσο και αν ξερω πως δε θα ξανα ειμαι ποτε μαζι του,πως δεν κανουμε εμεις οι δυο μαζι,αλλο τοσο ελπιζω!δεν μπορεσα να ξεκλειδωσω τον εαυτο μου με κανεναν αλλο.Ισως να ειναι ολα στο μυαλο μου δε ξερω.Το μονο σιγουρο ειναι πως θα θυμαμαι πως για μια φορα στη ζωη μου μπορεσα να ειμαι ο πραγματικος εαυτος μου και μεσα σε ολα τα ασχημα που εζησα με την απουσια σου εμαθα τι θελω και τι ζηταω για να ειμαι ευτυχισμενη!!Κριμα ομως που ολα αυτα τα εχω συνδιασει μονο μαζι σου