ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από την αρχή της χρονιάς είμαι στην Αθήνα και σπουδάζω στο εκπα. Οι δικοί μου είναι στην Βόρεια Ελλάδα σε ένα χωριό λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη. Από το γυμνάσιο ήθελα να βρίσκομαι μακριά από τον τόπο μου. Αυτή η κακιά συνήθεια που είχαν και ακόμα έχουν να με ελέγχουν τι ώρα γυρνάω που πήγα τι έκανα με ποιους ήμουν και άλλα πολλά ήθελα να σταματήσει. Όταν έδωσα πανελλήνιες με πίεζαν να δηλώσω Θεσσαλονίκη πρώτη επιλογή αλλά δεν τους έκανα την χάρη. Έκανα αυτό που ήθελα. Δήλωσα πρώτη επιλογή οικονομικό στην Αθήνα και πέρασα. Η χαρά μου απερίγραπτη. Γιατί για πρώτη φορά θα ζούσα μόνη μου χωρίς να με ελέγχουν κάθε λίγο και λιγάκι. Στον πατέρα μου δεν άρεσε αυτή η εξέλιξη και μου είπε αν δεν ξανακάνω τα χαρτιά μου να δηλώσω πρώτη επιλογή Θεσσαλονίκη θα μου κόψει το χαρτζιλίκι. Δεν ενέδωσα ποτέ. Από μικρή που ήμουν δεν συμφωνούσα σε πολλά μαζί του και έτσι συχνά μαλώναμε. Θυμάμαι όταν ήμουν πρώτη λυκείου είχα βγει με τις φίλες μου και γύρισα σπίτι αργά. Κλειδί δεν είχα μαζί και η πόρτα ήταν κλειδωμένη. Χτυπούσα το κουδούνι δεν άνοιγε κανείς. Το πιστεύετε αυτό; Κι όμως ο δικός μου ο πατέρας το έκανε. Με άφησε να κοιμηθώ στον δρόμο γιατί γύρισα αργά. Από τον Νοέμβριο δουλεύω σε μια καφετέρια και τα βγάζω μια χαρά και μόνη μου. Δεν θέλω να γυρίσω ποτέ ξανά πίσω. Εδώ και ένα μήνα ζούμε μαζί με μια κοπέλα που γνώρισα στην σχολή μου. Περνάω πολύ καλά εδώ. Το Πάσχα με προσκάλεσε μια κοπέλα που είναι από τον Βόλο να πάμε και να κάνουμε ανάσταση μαζί. Οι δικοί μου μπορεί να έρθουν για 2-3 μέρες όταν θα γυρίσω Αθήνα. Το θέμα μου είναι η μικρή μου αδερφή είναι Β'λυκείου και τραβάει όλα εκείνα που τραβάω και εγώ. Με παίρνει τηλέφωνο και κλαίει με παρακαλάει να την πάρω μαζί μου. Την λέω να διαβάσει και να περάσει Αθήνα να είμαστε μαζί. Πολύ λυπάμαι για τους γονείς μου που είναι τόσο κολλημένοι. Γνώρισα τους γονείς της κοπέλας που μένουμε μαζί και πραγματικά χαίρομαι που δεν έχουν εμπάθειες και είναι μια χαρά άνθρωποι. Ευχαριστώ όποιον μπήκε στην διαδικασία να διαβάσει το μήνυμα μου!!