ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε μία φάση της ζωής μου που νιώθω εντελώς χαμένη. Δεν έχω ούτε κάποια δουλειά, ούτε κάποια σχέση ενώ οι φίλοι μου έχουν κι αυτοί σκορπίσει σε διάφορα μέρη της γης. Συναναστρέφομαι κάποιους ανθρώπους αλλά εδώ και ένα χρόνο δεν έχω νιώσει κανένα δέσιμο, καμιά οικειότητα, μόνο ένας καφές και ανακύκλωση των ίδιων συζητήσεων. Δεν υπάρχει αυθορμητισμός. Με αγχώνει πάρα πολύ το μέλλον και το πώς θα καταφέρω να χτίσω τη ζωή μου. Είμαι 26 ετών και ασχολούμαι με δεύτερο πτυχίο. Βιώνω μία απίστευτη εσωτερικότητα και μοναξιά. Δεν ασχολούμαι με τα social media γιατί με καταθλίβουν. Τα δοκίμασα και δεν είναι για μένα. Προσπαθώ να κάνω πράγματα και μόνη μου αλλά βλέπω ανθρώπους πολύ απορροφημένους και μη προσεγγίσιμους. Δύσκολα βρίσκεις ειλικρίνια και ευαισθησία. Έχω κάνει αρκετές θυσίες και πλέον έχω φτάσει σε ένα σημείο που τα αμφισβητώ όλα και όλους. Νιώθω πως αυτή η κατάσταση και η αβεβαιότητα και η έλλειψη ανθρώπων σκληραίνει τη φύση μου. Ήμουν κάποτε πιο αθώα και ανοιχτόκαρδη. Δυστυχώς είναι κρίμα αυτά τα όμορφα νεανικά χρόνια να περνάνε έτσι. Δε συμβαίνει μόνο σε εμένα, το ξέρω. Είναι που βιαζόμαστε να μεγαλώσουμε και έτσι γερνάμε και νωρίς μέσα μας και οι δυνάμεις μας στερεύουν. Είναι το μυαλό του καθενός, ο χαρακτήρας..Τέσπα.. ας μην τα παρατάμε.