ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο Αριστοτέλης έλεγε το εξής:"Φιλία μόνο μεταξύ ίσων μπορεί να υπάρξει".Η φράση του αυτή ερμηνεύτηκε ως ουσιώδης διαφορά μεταξύ ενός δημοκρατικού και τυραννικού πολιτεύματος.Εγώ θα επεκταθώ και θα ερμηνεύσω αυτήν την φράση στο πεδίο εφαρμογής της στις καθημερινές ανθρώπινες σχέσεις.Καθώς ο άνθρωπος είναι εν γένει ων ανταγωνιστικό και προσπαθεί να επιβληθεί και να κυριαρχήσει έναντι άλλου ή άλλων ανθρώπων, καθώς εν γένει δεν θεωρεί τον εαυτό του ισάξιο με τους υπόλοιπους ανθρώπους και καθώς διαθέτει πρωτόγονα ένστικτα ποτέ δεν θα υπάρξει φιλία όπως την εννοεί ο Αριστοτέλης. Όταν πουλάει στο συνάνθρωπό του φιλία για να τον εκμεταλλευτεί και μετά εξαφανίζεται, όταν θυμάται τον φίλο του μόνο για εξυπηρέτηση και μετά εξαφανίζεται, όταν διεκδικεί την αποκλειστικότητά του για να μην χάσει το κτήμα του, όταν πισώπλατα τον θάβει, όταν παριστάνει τον φίλο του γιατί είναι ερωτευμένος μαζί του και δεν μπορεί να τον έχει αλλιώς, όταν φθονεί την επιτυχία του και προσπαθεί να την ανακόψει, όταν επιλέγει τους όμοιους του για φίλους ή και άτομα που θεωρεί ανώτερά του και απορρίπτει περιφρονητικά άτομα που θεωρεί κατώτερά του ως φίλους, όταν προδίδει τον φίλο του για χάρη ενός έρωτα ή για έναν καλύτερο φίλο, όταν θα ερωτοτροπήσει με το δεσμό του φίλου του.Όλες αυτές οι περιπτώσεις επιβεβαιώνουν την πραγματική φύση του ανθρώπου. Γι αυτό και πολύ δύσκολα δημιουργούνται και διατηρούνται αναλλοίωτες οι ουσιαστικές φιλίες.Μια ουσιαστική φιλία (όπως και μια ουσιαστική ερωτική σχέση) προϋποθέτει αμοιβαίο και ισόποσο δούναι και λαβείν. Από τη στιγμή που στη ζυγαριά υπάρχει ανισορροπία δεν μπορεί να οικοδομηθεί μια σωστή φιλία.Πιστεύω ότι οι περισσότερες φιλίες είναι στην πραγματικότητα λυκοφιλίες. Είναι στην ουσία παρέες που πληρούν τα κριτήρια που έχει θεσπίσει το κοινωνικό status quo. Όσοι δεν τα πληρούν μένουν αποκλεισμένοι από τη μάζα. Όχι χωρίς φίλους, αλλά χωρίς παρέες.