ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι μόνη μου εδώ και 3 χρόνια. Ο τελευταίος μου δεσμός έληξε με εξαφάνιση-ναι έχω γράψει αρκετές φορές για τον πρώην που εξαφανίστηκε-, και απο τότε αν και εχω προσπαθήσει να πάω παρακάτω, δεν τα έχω καταφέρει....Αλλά αυτός είναι συνεχώς στο μυαλό μου, οι αναμνήσεις είναι τόσο ζωντανές σαν να συμβαίνουν μόλις τώρα. Ξέρετε, το γεγονός οτι εξαφανίστηκε κάποιος άνδρας απο την ζωή μου, με έχει βάλει σε μια διαδικασία να σκέφτομαι συνεχώς οτι εγω έκανα κάτι στραβό, οτι εγω έκανα κάτι λάθος, οτι θα έπρεπε να ήμουν πιο διαχυτική και ναζιάρα μαζί του ή καλύτερη στο κρεβάτι, οτι εγω φταίω που δεν είμαστε ακόμα μαζί και ήταν κάτι τόσο τρομερό αυτό που έκανα που δεν μπήκε στον κόπο να μου πει κάτι, αν και τον παρακαλούσα... Προσπαθώ να με ηρεμώ λέγοντάς μου οτι μαλακία μπορώ να σκεφτώ για να με πείσω οτι έτσι έπρεπε να γίνει και οτι δεν του έκανα κάτι για να εξαφανιστεί έτσι.Κάποιοι ίσως θα μου πείτε, όπως το έχετε κάνει ήδη, οτι το πως μας φέρεται κάποιος άνθρωπος δεν έχει καμία σημασία με το τι αξίζουμε, αλλά δεν ξέρω... Τι έκανα λάθος γαμώτο; Και κυρίως πως θα ξέρω τι έφταιξε για να μην το κάνω και στον επόμενο, αν και όποτε έρθει;Καλή Ανάσταση.