ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γενικα δεν ειμαι κ ο πιο ευκολος ανθρωπος, αλλα ειδικα στο κομματι των σχεσεων νομιζω οτι παραειμαι δυσκολη. Δεν το κανω φυσικα σκοπιμα, αλιμονο, δεν εχω καμια διαθεση να εκνευριζω καποιον κ να παιζω με την υπομονη του. Κ εννοειται πως δεν μιλαω για περιπτωσεις που ο αλλος δεν μου αρεσει καθολου, γιατι εκει δειχνω ξεκαθαρα εξαρχης οτι δεν ενδιαφερομαι. Αλλα αν καποιος μου τραβηξει για καποιο λογο την προσοχη, ε μου παιρνει χρονο μεχρι να αποφασισω οτι οντως τον θελω και να του το δειξω. Γενικα σκεφτομαι πολυ κ νομιζω οτι εν τελει αυτο ειναι κακο. Ειμαι και αρκετα κλειστη σαν ανθρωπος κ θελω τον χρονο μου, για να νιωσω οικεια με καποιον κ να αφεθω. Πρεπει να βγω πολλες φορες μαζι του, για να αισθανθω ανετα κ να αρχισω να του ανοιγομαι κ να του μιλαω για μενα. Περα ομως απ αυτο, κατι αλλο που μπορει να με κανει να ειμαι επιφυλακτικη απεναντι σε καποιον κ να φοβαμαι να του δειξω τι νιωθω ειναι το να βλεπω απο την πλευρα του πιο χλιαρο ενδιαφερον. Δεν θελω να νιωθω οτι ειμαι μια απ τις επιλογες του αλλου, θελω να νιωθω οτι ειμαι η μια κ μοναδικη επιλογη. Κ δεν το λεω αυτο επειδη εχω μεγαλη ιδεα για τον εαυτο μου. Απλα κ γω λειτουργω ετσι, δηλαδη δεν μπορω να ασχολουμαι με πολλους αντρες ταυτοχρονα, αλλα με εναν τη φορα. Οποτε θελω να ξερω οτι κ κεινος απ την πλευρα του εχει αυτη την περιοδο μονο εμενα στο μυαλο του. Αν λοιπον δεν ισχυει κατι τετοιο, νιωθω οτι ο αλλος παιζει μαζι μου, γι αυτο παυω κ γω να ειμαι τοσο εκδηλωτικη απεναντι του. Ε και γενικα οπως καταλαβαινετε, μαλλον ειμαι πολυ ρομαντικη(κ δεν μου το χα!) κ περιμενω τον πριγκηπα που θα θελει μονο εμενα κ που θα ειναι προθυμος να περιμενει οσο χρειαστει, για να καταφερω να του ανοιχτω κλπ. Αλλα θα μου πειτε, δεν υπαρχουν πριγκηπες. Ε δεν με νοιαζει. Εγω προτιμω να περιμενω μεχρι να βρω εναν πριγκηπα(η καποιον που φερνει σε πριγκηπα τελος παντων) παρα να συμβιβαζομαι με τυπους που δεν με θελουν πολυ ή που δεν τους θελω εγω. Πειραζει??