ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από τα 4 μου χρόνια όλοι με χαρακτηρίζουν ως έξυπνο και ξεχωριστό παιδί.Οι γονείς μου και εγώ γεμάτοι φιλοδοξίες για το μέλλον μου, τρέχαμε σε διάφορες δραστηριότητες(κλασική μουσική,αθλήματα κ.ο.κ) μέχρι και την ηλικία των 12.Πολύ ταλέντο αλλά όρεξη ελάχιστη(από μέρους μου)..Ίσως επειδή δεν τις αγαπούσα, ίσως επειδή θεωρούσα τις συγκυρίες μη ευνοϊκές, κατέληξα στο να εγκαταλείψω τα πάντα.Στο σχολείο ανέκαθεν καλός μαθητής ξεχωρίζοντας στα θετικά(μαθήματα) από τους υπόλοιπους ωστόσο διάβασμα 0.Έπειτα από 4-5 χρόνια γενικής απραξίας και ξεπεσμός σε ασχολίες και παρέες που κάποτε "κορόιδευα" ο γενικός απολογισμός έχει ως εξής: μαθητής του 17 χωρίς κανέναν στόχο, καμία ασχολία ,κανένα ενδιαφέρον για σπουδές, κοινωνική και προσωπική ζωή επί της ουσίας ανύπαρκτη, γεμάτος ανησυχίες και φοβίες για τα πάντα και αντιμέτωπος με την σημαντικότερη, ίσως, επιλογή της ζωής μου,την επαγγελματική σταδιοδρομία.Αποτυγχάνω συνεχώς να τα "βρω" με τους γονείς μου γύρω από όλα τα θέματα αφού το μόνο που κάνουν, χωρίς να τους ρίχνω άδικο,είναι να με χαρακτηρίζουν ως τεμπέλη.Λίγη βοήθεια;Υ.Γ: Δεν θέλω να γίνομαι μεμψίμοιρος αλλά ίσως κάποια άποψη να βοηθήσει.