ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήξερα πως δεν έχουμε πολύ χρόνο. Φοβόμουν το μυαλό μου, δε θα με άφηνε για πολύ ξέγνοιαστη. Δεν πρόλαβα πολλά. Συγγνώμη αλλά δεν μπόρεσα να χαμογελαω πάντα στο τελος. Πονούσα. για τον φίλο που ήταν το άλλο μου μισό κ τον έχανα σε κάθε μαθηματική σκέψη μου. Πόσο μου λείπεις. Δεν πρόλαβα. Συγγνώμη. Συγγνώμη που είμαι δομικά έτσι. απόλυτη, αθώα κ εγκληματικά εκδικητική. Σαν παιδί που δεν έχει επίγνωση, που ηξερε πως το παιχνίδι ήταν ξένο αλλα το κρατούσε κ το έπαιζε μέχρι τέλους. Ας υπήρχε μια κρυψώνα. μια λογική κρυψώνα. Θα την έβρισκα κ θα κρυβόμουν με το παιχνίδι. να παίξω λίγο παραπανω. Κι ας μ εβρισκαν λιγο πιο μετά. άλλωστε όλους τους βρίσκει κάποτε η μοίρα. Μέχρι τότε όμως θεε μου που με πονάς, ας μ έβρισκαν με το παιχνίδι στα χέρια. άδεια χέρια, χωρίς στυλό, χωρίς χαρτί. Δε βγαίνει η συνάρτηση μ ακούς??? κσι θα την έλυνα εάν έβγαινε. Τόσο σίγουρη είμαι για το μυαλό μου. Το φοβάμαι όσο εσύ. και το σέβομαι. Είχε πάντα δίκιο. Μου λέει να σου πω πόσο σε αγαπώ. Δεν μπορώ..ήταν κ είναι λίγο. Μου λεει να σου πω καληνυχτα. Εγώ ανταυτου θα κατσω νοερά μπροστά σου μαζεμένη για μια αγκαλιά. μου αρκουσε. Εύχομαι να βρεις την αθωοτητα που σου αξιζει. Εγω τη βρηκα. σε σενα. αλλα δε βρηκα κρυψωνα. Α ναι, και το παιχνιδι ηταν ξενο. Παρτε το. Να το προσεχετε. Ειναι αθωο κ δεν το ξερει. 900γραμμαρια που ηθελαν να δουν τον κοσμο. Τον ειδαν. κι ο κοσμος δεν ειναι αθωος. Καληνυχτα ?