ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κατι μερες σαν και αυτες νιωθω τελειως χαμενη.Ολα αυτα που με βασανιζουν νιωθω πως απλα με τραβανε στον πατο μαζι τους..Σα να παραλυω και να μη μπορω να κουνηθω.Απλα με κατακλυουν ολα τα αρνητικα και ολες οι αληθειες που φοβαμαι να αντιμετωπισω. Νιωθω τελειως αδικημενη,απο ολα.Απο τους ανθρωπους που εχω διπλα μου μεχρι και απτις επιλογες μου... Νοιαζομαι για τους παντες,βοηθαω τους παντες χωρις να ζηταω ανταλλαγμα.Αλλα βαθεια μεσα μου σε μια δυσκολη θα ηθελα να δειξουν και οι αλλοι πως νιαζοντε για εμενα.Ενα χερι βοηθειας να με σηκωσει ,να μου δωσει δυναμη,να με παρει μια μεγαλη αγκαλια..Χωρις να με κρινει για τα δακρυα μου. Ποναω πολυ...και δε ξερω τι απο ολα αυτα που εχουν συμβει στη ζωη μου με πληγωνει περισσοτερο. Ειναι η απορριψη απτην οικογενεια μου?Ειναι η σχεση μου ?Που δεν ξεχωριζω ακομα καλα αν ειμαι απο συνηθεια σε αυτην?Η ειναι το γεγονος οτι δεν υπαρχουν δουλειες και αυτο με μπλοκαρει αρκετα στο μπορεσω να γινω λιγο ανεξαρτητη οικονομικα.?