ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι νύχτες που κοιμάμαι καλά ή και καθόλου είναι πια μετρημένες. Είχα χάσει κάθε ελπίδα μέχρι να μιλήσουμε... Τώρα ξανά, η καρδιά μου θυμάται να νιώθει, αλλά προετοιμάζεται για πόνο. Ψέματα. Ήδη πονάει.Φοβάμαι, γιατί είσαι ο,τι πιο ξεχωριστό για μένα. Φοβάμαι πως για σένα, είμαι απλά η σιγουριά όπου θα επιστρέψεις αν βαρεθείς τις περιπέτειες, μέχρι να βρεθούν άλλες.Χαίρεσαι τις περιπέτειες και καλά κάνεις. Πόσο ζηλεύω αυτή την αφέλειά σου... Άλλοι, θα την έλεγαν αναισθησία... Εγώ, δε θα άλλαζα τίποτα σε σένα. Θα ήθελα μονάχα να με προσέχεις λίγο παραπάνω...Φοβάμαι όμως ότι η στάση μου δίνει βήμα για να πληγωθώ πάλι, σαν να μην πληγώθηκα ποτέ. Εγώ φταίω για την ευάλωτη κατάστασή μου. Αν το δεις λοιπόν... Δεν σου ζητώ να μην έχεις κάτι άλλο, δε σου ζητώ να αφήσεις τις "μαλακίες" που λες ότι κάνεις...Αφού όμως έχεις κάτι άλλο, δε με θέλεις, ή δεν καίγεσαι όπως ξέρεις ότι καίγομαι... εξαφανίσου...Παίζει να πίστεψα πως εννοείς όλα τα όμορφα που είπες, αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι είμαι επαρκής για εσένα, όσο "γαμάτο" άτομο και να είμαι...Ούτε εσύ θα πείσεις τον εαυτό σου με το ζόρι... Δεν αρκεί το καλοσυνάτο, το όμορφο, το έξυπνο, το χαρισματικό. Θα υπάρξουν και καλύτερα και έχεις δίκιο που θέλεις το καλύτερο για σένα... και τα κριτήριά σου έχουν φανεί, δεν τα πληρώ.Στα δικά μου μάτια όμως, εσύ είσαι ένα φανταστικό άτομο, μέσα και έξω... Άτρωτο.Το πείσμα, ο χαρακτήρας σου, η ομορφιά σου, η δύναμή σου με μία λέξη μόνο να με λυγίζεις. Είναι σαν να έχεις υπερδυνάμεις επάνω μου.Δε θέλω να ελπίζω σε τίποτα, δεν υπάρχει περιθώριο, δε λυγίζει άλλο... Δεν έμεινε κάτι να σπάσει, είμαι κομμάτια. Κι εσύ στη σκέψη μου, είσαι ο Θεός.Καταλαβαίνεις τώρα, γιατί φοβάμαι;Γιατί λιώνω. Σε αγαπάω. Σε λατρεύω. Δε θα άντεχες να τ'ακούσεις.x.