ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πως λύνονται εύκολα κάποια προβλήματα που τα κάνουμε μεγάλα χωρίς να είναι.Κάποτε η κόρη μου ήρθε και μου είπε πως ένας "μάγκας" συμμαθητής της (Γ΄ Λυκείου) της δημιουργούσε προβλήματα στο σχολείο. Της έλεγε διάφορα χυδαία και δύο φίλοι του σιγόνταραν. Πήγα το ίδιο βράδυ στην καφετέρια που σύχναζαν. Κάθισα στο τραπέζι τους και τους εξήγησα δυο πραγματάκια. Για ευνόητους λόγους δεν θα επαναλάβω εδώ. Φεύγοντας τους είπα πως ζω για την στιγμή που θα ξαναέρθει η κόρη μου να μου πει πως έστω την στραβοκοίταξαν.Την άλλη μέρα πήγα και έκανα αναφορά στην Αστυνομία. Μετά ενημέρωσα τους γονείς τους για αυτήν μου την κίνηση. Δεν κάθισα να κουβεντιάσω, απλά ΕΝΗΜΕΡΩΣΑ. Πήγα στον διευθυντή του σχολείου και του είπα πως θα τον θεωρήσω προσωπικά υπεύθυνο αν ξανασυμβεί το παραμικρό στην κόρη μου ή σε όποιο άλλο παιδί. Φυσικά είπα και στον ίδιο πως έχει ενημερωθεί η Αστυνομία.Τέλος, ζήτησα έκτακτη συνέλευση του συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων.Θα μπορούσα να είχα πάει μόνο στην καφετέρια, πιστέψτε με, οι άλλες κινήσεις δεν χρειαζόταν. Τουλάχιστον όχι για την κόρη μου. Αλλά ίσως αυτή η παρέα να έβαζε στο στόχαστρο κάποιο άλλο παιδί. Για αυτό.Για ένα διάστημα παρακολούθησα τις κινήσεις τους στενά γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Δεν ξαναδημιούργησαν πρόβλημα όσο ήταν στο σχολείο. Νευριάζω όταν διαβάζω πως "το σχολείο δεν κάνει τίποτε". Η διεύθυνση είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ να κάνει, και είμαστε εμείς εδώ να το θυμίζουμε αν κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ποιες είναι οι υποχρεώσεις τους. Υπάρχει πάντα κάποιος υπεύθυνος πιο "πάνω" στον οποίον μπορούμε να απευθυνθούμε.Μα πάνω από όλα, υπάρχουμε ΕΜΕΙΣ. Οτιδήποτε και αν συμβαίνει στα σχολεία, συμβαίνει επειδή ΕΜΕΙΣ πρώτοι το επιτρέπουμε. Ναι, ακριβώς, ΕΣΥ και ΕΓΩ και ο παραπέρα που θεωρεί πως δεν τον αφορά. ΟΛΑ τα παιδιά μας αφορούνε, ας έχουμε ανοιχτά τα αυτιά μας και τα μάτια μας. Ίσως κάποιο από αυτά μας χρειάζεται. Μητέρα 47.