ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

οτι ειναι η ζωη μας καπως σαν τις παρανυχιδες. Βγαινει μια , και σε ποναει πολυ ,και δεν περναει με τιποτα, δεν μακραινει να ξαναγινει ενα με το νυχι. Κι ετσι πιστευουμε, -ο πονος λανθασμενα μας κανει να πιστευουμε- οτι θα μεινει παντα εκει να μας ταλαιπωρει. Κι ομως καποια μερα ξυπναμε και διαπιστωνουμε οτι η παρανυχιδα δεν υπαρχει πια. Ομως πρεπει να ζουμε ξερωντας οτι μια μερα θα ξαναεμφανιστει. Ετσι κι εμεις οι ανθρωποι, πεφτουμε και πιστευουμε οτι ποτε δεν θα ξανασηκωθουμε και πληγωνομαστε πολυ, ομως, τα φερνει ετσι οι ζωη, που παλι σηκωνομαστε κ'ειμαστε δυνατοι. Ομως λιγακη προσοχη..η παρανυχιδα παντα θα καιροφυλακτει.