ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι μόλις 18 και το μόνο που βλέπω γύρω μου ειναι συγνωμη για την έκφραση > αισθάνομαι εγκλωβισμένη στον εικονικό κόσμο και τωρα τελευταία προσπαθώ να αντιληφθώ τι συμβαινει γύρω μου...Τα παιδιά ειναι αμόρφωτα δεν έχουν παιδεια και λίγοι ειναι αυτοί που προχωρούν,τα ναρκωτικά,το τσιγάρο,η πορνεία αυξάνονται...Ο κόσμος φοβάται να κυκλοφορήσει στην Αθήνα.Εκτιμω που γεννήθηκα σε επαρχιακή πόλη μεγάλωσα με μεγάλες ανέσεις που για κάποιους ειναι μικρές μα μπροστα σε άλλους φαντάζουν μεγάλες φαγητό είχα και δόξα τον θεό εχω νερό κρεβάτι,ρεύμα,Ίντερνετ, καθαρά ρούχα και αλλα πολλα που θεωρούνται δεδομένα...Εχω ακόμα ένα βασικό δικαίωμα που άργησα να καταλάβω εχω τη μόρφωση χωρίς αυτη δεν πας πουθενά η αληθεια ειναι ότι φοβάμαι,φοβαμαι πολύ αυτούς που κινούν τα νήματα και καθορίζουν τις ζωές όλων, και επιθυμούν να μένουμε στην άγνοια! Επιλέγω να βγω απο αυτή η τουλάχιστον θα προσπαθήσω.Την Ελλάδα την αγαπώ της έχουν φερθεί άσχημα δεν θέλω να φύγω απο τον τόπο μου θέλω να βοηθήσω όσο πιο πολύ κόσμο μπορώ μεσα απο την καρδια μου μα φοβαμαι πως τούτος ο κόσμος θα μου πάρει την ευαισθησία και θα την εκμεταλλευτεί ,διότι το έχει κάνει...Μα εγω θα μορφωθώ και θα διαβασω και ιστορία θα εξελιχθώ για εμένα και κοντά μου θα βοηθήσω και άλλους. Έκλεισα και το Facebook και το Instagram να πάρω μια ανάσα χωρίς να με νοιάζει τι κάνει ο καθένας και να με υποβάλλω στη διαδικασία της σύγκρισης.Όλα θα πάνε καλά και όπως λεει και ο Ελύτης σε ένα απόφθεγμα Κι ύστερα λες πως είσαι άτυχος Και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου Και να μη βλέπεις Πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν Αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωση σε άλλους ανθρώπους.