Κάνεις ένα τεράστιο λάθος: υποτιμάς τα βλέμματα του δρόμου. Ναι, δεν έχεις τι να τα κάνεις γιατί προφανώς κρατάς αποστάσεις και όλοι μένουν στο βλέμμα. Αν άφηνες ένα παραπάνω περιθώριο, ίσως να προέκυπτε η διακριτική και ευγενική προσέγγιση που τόσο επιθυμείς.
10.6.2017 | 21:31
Είναι Σάββατο
Σήμερα θα ήθελα να είχα παρέα και να βγω. Να πάμε σε ένα χαλαρό ειδυλλιακό μέρος κι εκεί που θα περνάμε όμορφα, ξαφνικά μέσα στον κόσμο, να νιώσω κάποιον να με κοιτάει. Μετά να με πλησιάσει ευγενικά και διακριτικά και να γνωριστούμε. Κι αυτή να είναι η αρχή ενός όμορφου καλοκαιριού.Αντ’ αυτού, είμαι κλεισμένη στο δωμάτιο μου, χωρίς φίλους, χωρίς αγάπη. Η μόνη μου «επαφή» με το αντίθετο φύλο, είναι τα βλέμματα που μαζεύω στο δρόμο. Μα τί να τα κάνω τα βλέμματα; Τί να τα κάνω; Όταν γυρίζω σπίτι στη δυστυχία μου και η μοναδική μου ελπίδα είναι η μικρή χαραμάδα που αφήνω από το πατζούρι για να μπει φρέσκος αέρας.Με πνίγει η μοναξιά μου. Αυτό. Με πνίγει.
4
