Για τον Gabe Adams από τη Γιούτα των ΗΠΑ τα πάντα ήταν πιο δύσκολα σε σύγκριση με τους άλλους ανθρώπους. Ακατόρθωτα, για να είναι κανείς ακριβής. Γιατί ο νεαρός γεννήθηκε με το σύνδρομο Hanhart, κάτι που στην περίπτωσή του σήμαινε ότι θα έπρεπε να μάθει να ζει, χωρίς χέρια και χωρίς πόδια.
Όμως, ο ίδιος μπορεί να μετακινείται, αν όχι με ευκολία, τουλάχιστον χωρίς τη βοήθεια κανενός μέσα στο σπίτι: μπορεί να συγυρίζει το δωμάτιο του, να ντύνεται και να κάνει μπάνιο, να ανεβαίνει στο αναπηρικό του αμαξίδιο, ολομόναχος. Όπως λέει, από πολύ μικρός έμαθε να βλέπει τα πάντα ως πρόκληση. Αυτό που για εμάς είναι αυτονόητο, για εκείνον είναι ακόμη ένα μικρό Έβερεστ που πρέπει να ανεβεί.
"Όταν έγινα 15 χρονών υποσχέθηκα στον εαυτό μου, όπως όλοι οι έφηβοι, αλλά για άλλους λόγους, ότι θα πάλευα να γίνω όσο πιο ανεξάρτητος μπορούσα. Είναι η μητέρα μου που ευθύνεται γι' αυτό, καθώς κάθε φορά που έλεγα ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι και ξεσπούσα σε κλάματα, μου έλεγε "μπορείς" και με ενθάρρυνε να το κάνω!", λέει γεμάτος δύναμη ο Adams που δεν του λείπει ούτε το χαμόγελο, ούτε το χιούμορ, ούτε η κοινωνικοποίηση με συνομηλίκους του μέσω των social media.
Ανήκει σε πολυμελή οικογένεια και είναι ο μόνος υιοθετημένος - ένα παιδί που κανείς δεν ήθελε (!) και γι' αυτό αισθάνεται ευγνώμων, όπως λέει, με καθήκον τουλάχιστον να προσπαθεί να ζει την κάθε ημέρα και να αγαπά τον εαυτό του και κάθε άλλον γύρω του. Η ιστορία του, τα όνειρα του για το μέλλον και η καθημερινή του προσπάθεια, μπορούν -έστω και λίγο- να εμπνεύσουν τους πάντες...
σχόλια