Ξενιτεύτηκες αναζητώντας μια καλύτερη τύχη που ήταν απίθανο να έβρισκες στην Αφρική. Ο δρόμος σου σε έφερε στην Αθήνα όπου προσπαθούσες εργαζόμενος ως μικροπωλητής να ζήσεις εσένα, τη γυναίκα σου και τα δύο ανήλικα παιδιά σας, το ένα κιόλας νεογέννητο.
Δεν είναι το πλέον άνετο και προσοδοφόρο επάγγελμα, άσε που έχεις και την αστυνομία συνέχεια στο κατόπι σου γιατί υποτίθεται ότι εσύ, ο μετανάστης πραματευτής με τα χρωματιστά βραχιολάκια, είσαι που τροχοπεδείς την ανάπτυξη «κόβοντας τζίρο» από την αγορά.
Δεν το κάνεις επειδή «έτσι γουστάρεις», θα προτιμούσες σίγουρα μια καλύτερη δουλειά με κανονικό μεροκάματο, ασφάλιση, ένσημα κ.λπ. – έχεις άλλωστε μια οικογένεια να φροντίσεις. Αυτό όμως φαντάζει δυσκολότερο κι από το ταξίδι που έκανες για να βρεθείς σε αυτή την εσχατιά της Ευρώπης, πορεύεσαι οπότε προς ώρας όπως μπορείς και ελπίζεις.
Στις 8 Φλεβάρη, κατά τις 11.30 π.μ. αστυνομικοί του ΑΤ Ομόνοιας σε μάζεψαν για μια ακόμα εξακρίβωση στοιχείων. Δεν έμελλε να ξαναδείς το φως της μέρας.
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου της ΕΛΑΣ, έχασες τις αισθήσεις σου στην αίθουσα αναμονής, χωρίς προηγουμένως να διαμαρτυρηθείς για κάποια αδιαθεσία – ο δικυκλιστής του ΕΚΑΒ που κλήθηκε απλώς επιβεβαίωσε, λέει, τον θάνατό σου. Ήθελαν κοντολογίς να πιστέψουμε ότι έφυγες από παθολογικά αίτια κι ας μην υπάρχει καμία μαρτυρία ότι έπασχες από κάτι.
Να πούμε για όσους τυχόν το αγνοούν ότι το ΑΤ Ομόνοιας δεν είναι ένα «οποιοδήποτε» αστυνομικό τμήμα. Θεωρείται το πλέον «σκληρό» της Αττικής, το δικαιολογούν μάλιστα αυτό επειδή και η περιοχή αρμοδιότητάς του είναι από τις πλέον «δύσκολες», λες και η ιδανική απάντηση στην αυξημένη παραβατικότητα οφείλει να είναι μια ακόμα μεγαλύτερη, ακόμα αγριότερη παραβατικότητα με «βούλα» επίσημη, θεσμική.
Αν όμως έτσι είχαν όντως τα πράγματα, γιατί αρνήθηκαν στη γυναίκα σου που έφτασε μέχρι εκεί την επομένη αναζητώντας σε αγωνιωδώς, ότι γνωρίζουν το οτιδήποτε για την τύχη σου; Γιατί, αντιθέτως, τη συμβούλεψαν να κάνει δήλωση εξαφάνισης αν δεν βρισκόσουν γρήγορα από... μόνος σου;
Γιατί εντέλει το απόγευμα της ίδιας μέρας κι ενώ ήδη είχε περάσει ένα ολόκληρο 24ωρο από την προσαγωγή σου είπαν στον δικηγόρο σας ότι πέθανες μέσα στο τμήμα από πνευμονικό οίδημα (που μπορεί να σημαίνει το οτιδήποτε) και η σορός σου βρίσκεται στο νεκροτομείο;
Ποιος ευθύνεται για το ότι είχες προσαχθεί σε ένα αστυνομικό τμήμα ζωντανός για μια εξακρίβωση «ρουτίνας» και βγήκες πεθαμένος, χωρίς κανείς υπεύθυνος να δίνει μια στοιχειωδώς ικανοποιητική εξήγηση γι΄αυτό;
Ποιος, τέλος, θα μάθαινε το παραμικρό γι΄αυτήν τη σκοτεινή υπόθεση, αν δεν τη «σηκώνανε» κατόπιν καταγγελίας της συζύγου αρχικά η Οργάνωση Ενωμένων Γυναικών Αφρικής, η Νιγηριανή Κοινότητα Ελλάδας, το Φόρουμ Μεταναστών και άλλες μεταναστευτικές και αντιρατσιστικές οργανώσεις στη συνέχεια;
Καταρχήν, βέβαια, να πούμε για όσους τυχόν το αγνοούν ότι το ΑΤ Ομόνοιας δεν είναι ένα «οποιοδήποτε» αστυνομικό τμήμα. Θεωρείται το πλέον «σκληρό» της Αττικής, το δικαιολογούν μάλιστα αυτό επειδή και η περιοχή αρμοδιότητάς του είναι από τις πλέον «δύσκολες», λες και η ιδανική απάντηση στην αυξημένη παραβατικότητα οφείλει να είναι μια ακόμα μεγαλύτερη, ακόμα αγριότερη παραβατικότητα με «βούλα» επίσημη, θεσμική.
Δεκάδες είναι οι καταγγελίες για κακομεταχείρηση, ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, ακόμα και θανάτους προσαχθέντων ή συλληφθέντων όλα αυτά τα χρόνια.
Ανάμεσα στις πιο γνωστές –και με τη φριχτή υποψία ότι πιθανό να υπάρχουν κι εντελώς «θαμμένες» περιπτώσεις ανθρώπων που κατέληξαν– ο θάνατος αλλοδαπού το '06 από βασανιστήρια, σύμφωνα με την καταγγελία της συζύγου του (σχετική επερώτηση είχε καταθέσει τότε στη βουλή ο Φώτης Κουβέλης), ο εξευτελισμός ανήλικων αλλοδαπών το '07 (τους είχαν υποχρεώσει να χαστουκίζουν επί ώρες ο ένας τον άλλο, περιστατικό για το οποίο ο τότε αρχιφύλακας αποτάχθηκε, ενώ στους παθόντες εκδικάστηκε το '15 αποζημίωση 150.000 ευρώ που φυσικά πλήρωσε το δημόσιο, δηλαδή εμείς όλοι, αντί για την ΕΛΑΣ ή καθαυτούς τους δράστες), ο άγριος ξυλοδαρμός του μετανάστη Μπιν Ταχέρ Μοχάμεντ το '09, η σύλληψη, οι προσβολές και το ξεγύμνωμα μιας ολόκληρης παιδικής θεατρικής ομάδας μεταναστών το '16 –οι περισσότεροι ανήλικοι– επειδή έφεραν μαζί τους ψεύτικα όπλα-μινιατούρες για τις ανάγκες της παράστασης, οι «υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες» θάνατοι μιας 28χρονης Ρομά το '17 κι ενός 47χρονου το '18 και φυσικά η ιδιαζόντως απεχθής δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, στην οποία επίσης εμπλέκονται αστυνομικοί του εν λόγω τμήματος.
Τις άθλιες, ενίοτε κιόλας εγκληματικές «σωφρονιστικές» πρακτικές του εν λόγω τμήματος έχουν καταγγείλει στο παρελθόν η Διεθνής Αμνηστία και άλλες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ ο Συνήγορος του Πολίτη ήδη από το '99 εντόπιζε εκεί κατάφωρες δικαιωματικές παραβιάσεις, ειδικά απέναντι σε αλλοδαπούς.
Από τότε ο «Μανωλιός» είχε υποσχεθεί ότι θα άλλαζε, αυτό όμως που έκανε ήταν απλώς να βάζει κάθε φορά τα ρούχα του αλλιώς, με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου να κωφεύει.
Πέρσι τον Σεπτέμβριο, μάλιστα, ομάδα αντιεξουσιαστών είχε πραγματοποιήσει νυχτερινή καταδρομική επιχείρηση κατά του εν λόγω τμήματος ως «αντίποινα», με την Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών να πραγματοποιεί την επομένη συγκέντρωση απ' έξω καταγγέλλοντας τη «δολοφονική επίθεση» που στοίχισε τον (ελαφρύ) τραυματισμό τριών συναδέλφων τους, δίχως βέβαια την παραμικρή νύξη για τις απαράδεκτες έως δολοφονικές συμπεριφορές που συχνά αντιμετωπίζουν στο εν λόγω τμήμα ανυπεράσπιστοι πολίτες.
Συνάντησα τη σύζυγο του άτυχου Εμπουκά στα γραφεία του Φόρουμ Μεταναστών στην Πατησίων όπου είχε μεταβεί με τον πρόεδρο της Νιγηριανής Κοινότητας Donald Okhawere ώστε να καταγραφεί το έγκλημα αυτό ως έγκλημα ρατσιστικής βίας. Ούσα ακόμα σε κατάσταση σοκ, δεν ήταν σε θέση να πει πολλά, ζήτησε μόνο «δικαιοσύνη».
Ο κ. Okhawere, επίσης συντετριμμένος, είχε να λέει για την υπέρμετρη βία που όχι σπάνια ασκούν αστυνομικοί σε συμπατριώτες του και γενικότερα σε Αφρικανούς μετανάστες, για συλλήψεις ακόμα και χωρίς λόγο, για ρατσιστικές συμπεριφορές, για έλλειμμα δημοκρατίας αλλά και ανθρωπισμού, για το γεγονός ότι δεν υπολογίζουν ούτε τον ίδιο όταν παρουσιάζεται ως εκπρόσωπος της κοινότητάς του – μιας κοινότητας που αριθμεί κάπου 4.000 άτομα, ανθρώπους του μόχθου κυρίως και με αρκετές οικογένειες ανάμεσά τους, καθώς λέει.
«Πρώτο μας μέλημα να προστατεύσουμε την οικογένεια του Εμπουκά και να φροντίσουμε να έχει μια αξιοπρεπή κηδεία πίσω στην πατρίδα... Όταν βγει η ιατροδικαστική έκθεση, θα δούμε τι άλλο μπορούμε να κάνουμε», θα πει.
«Ο θάνατος ή καλύτερα η δολοφονία του Εμπουκά αποδεικνύει για ακόμα μια φορά το πόσο βάρβαρη είναι η στάση της ελληνική αστυνομίας καθημερινά απέναντι στους πρόσφυγες, μετανάστες και φτωχούς. Το ΑΤ της Ομόνοιας έχει μεγάλη ιστορία και η λίστα των θυμάτων και των περιστατικών του είναι ατελείωτη. Τα βασανιστήρια, οι ξυλοδαρμοί, ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι καθημερινή πρακτική και φαινόμενα των αστυνομικών τμημάτων και ειδικά εκείνου της Ομόνοιας...
»Ζητάμε δικαιοσύνη για τον Εμπουκά. Ζητάμε άμεσα να διαλευκανθούν οι αιτίες και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πέθανε/σκοτώθηκε. Ζητάμε άμεσα την πλήρη ιατροδικαστική έκθεση. Ζητάμε να σταματήσουν οι εκφοβισμοί των κοινοτήτων και των εκπροσώπων των προσφύγων και των μεταναστών. Απαιτούμε να σταματήσει η βαρβαρότητα της ελληνικής αστυνομίας... να σταματήσουν εδώ και τώρα οι δολοφονίες», αναφέρει χαρακτηριστικά το κάλεσμα μεταναστευτικών και αντιρατσιστικών-αντιφασιστικών συλλογικοτήτων.
Μια κινητοποίηση που αφορά κάθε ευαίσθητο πολίτη, κάθε άνθρωπο που πιστεύει ακράδαντα πως δεν υπάρχουν ζωές που αξίζουν λιγότερο από άλλες. Που δεν θεωρεί καμία απολύτως ζωή διαπραγματεύσιμη, ούτε αναγνωρίζει σε εγκληματικά αυθαιρετούντες και άρα επίορκους ένστολους το οποιοδήποτε δικαίωμα επάνω της.
Εμπουκά Μαμάν Σούμπεκ, ετών 34, παρών!
