«Ο Κερτ Κομπέιν ενσάρκωσε ιδανικά τον θυμό και την απελπισία της λευκής Δυτικής νεολαίας καθώς αυτή αγωνίζεται να πραγματοποιήσει τη μετάβαση από την εφηβεία στην ενηλικίωση μέσα σε κοινωνίες που δεν διαθέτουν τις κατάλληλες τελετουργίες για τέτοιες υπερβάσεις.
Παραμένει εξόχως ειρωνικό το γεγονός ότι τόσοι πολλοί νέοι προσβλέπουν στους ροκ σταρ –τους οποίους συχνά επενδύουν με θρησκευτικές ιδιότητες– για να τους βοηθήσουν σ' αυτή τη μετάβαση, στους ανθρώπους εκείνους δηλαδή που αδυνατούν συχνά να αποτινάξουν τις εφηβικές συμπεριφορές που τους έκαναν διάσημους...
Η τραγωδία του Κερτ Κομπέιν είναι ότι εκπλήρωσε αυτό το αμερικανικό αρχέτυπο που είχε σκιαγραφήσει στο "Early Success" [Πρώιμη επιτυχία] ο Σκοτ Φιτζέραλντ: "Είναι σύντομος και πολύτιμος αυτός ο χρόνος. Και όταν ανασηκωθεί η αχλή μετά από μερικές εβδομάδες, διαπιστώνει κανείς ότι τα καλύτερα πέρασαν ανεπιστρεπτί"».
Κάπως έτσι κατέληγε το άρθρο του επιφανούς «ροκ συγγραφέα» Jon Savage στον Observer το 1994, λίγο καιρό μετά την αυτοκτονία του Κερτ Κομπέιν.
Είναι σύντομος και πολύτιμος αυτός ο χρόνος. Και όταν ανασηκωθεί η αχλή μετά από μερικές εβδομάδες, διαπιστώνει κανείς ότι τα καλύτερα πέρασαν ανεπιστρεπτί.
Συγχρόνως σχεδόν με το τραγικό γεγονός, σε ένα ανατριχιαστικά στοιχειωμένο timing, κυκλοφορούσε τότε, πριν από 25 χρόνια, και το άλμπουμ των Residents, "Gingerbread Man" το οποίο περιείχε και το κομμάτι με τον χαρακτηριστικά αινιγματικό για το γκρουπ τίτλο, "The Aging Musician: Narcissus knows no one naked" (με επίτιμο προσκεκλημένο στα φωνητικά τον ιδιοφυή παραγωγό και συνθέτη Todd Rundgren) το οποίο όμως περιείχε και τους ακόλουθους διόλου αινιγματικούς αλλά καίρια παραβολικούς στίχους περί της θανάσιμης πλάνης της αιώνιας εφηβείας που βρίσκεται στην καρδιά του rock and roll, με αφορμή το απονενοημένο διάβημα του Κερτ Κομπέιν στα 27 του χρόνια τον Απρίλιο του 1994.
Once upon a time I played electric guitar
And they said I was a rock and roll star
Now nobody calls me on the telephone
So I sit and watch my TV all alone
Maybe if I put a bullet in my brain
They'd remember me like Kurt Cobain
And the parasites on MTV
Would wipe their eyes and act like they knew me
But I wouldn't be a hero I'd be dead
Just a note beside a corpse that read
If you like to pretend that you'll never get old
You got what it takes to rock and roll
***
[Μια φορά κι έναν καιρό έπαιζα ηλεκτρική κιθάρα
και όλοι έλεγαν ότι θα γίνω ροκ σταρ
Τώρα κανείς δεν με παίρνει πια τηλέφωνο
κι έτσι κάθομαι και χαζεύω μόνος μου τηλεόραση
Ίσως αν φύτευα μια σφαίρα στο μυαλό μου
θα με θυμόντουσαν σαν τον Kurt Cobain
Και τα παράσιτα στο MTV
θα σκούπιζαν τα δάκρυα τους κάνοντας ότι με γνώριζαν
Δεν θα ήμουν ήρωας όμως, θα ήμουν νεκρός
ένα σημείωμα απλά πλάι σ' ένα κουφάρι που θα έλεγε
Αν σ' αρέσει να υποκρίνεσαι ότι δεν θα γεράσεις ποτέ
έχεις ό,τι χρειάζεται για το rock and roll]
σχόλια