To νέο άλμπουμ της Madonna αποδεικνύει γιατί δεν πρέπει να «σκοτώνουμε τα γέρικα άλογα»

To νέο άλμπουμ της Madonna αποδεικνύει γιατί δεν πρέπει να «σκοτώνουμε τα γέρικα άλογα» Facebook Twitter
6

Δυστυχώς, ο μόνος τρόπος για να συζητηθεί η Madonna σήμερα από τον παγκόσμιο τύπο είναι ένα αποτυχημένο show ή κάποιο άλλο κίτρινου χρώματος περιστατικό και όχι η δουλειά της. Το κοινό δεν την παίρνει στα σοβαρά, οι πιστοί της ακόλουθοι δείχνουν να αρχίζουν να της γυρνούν την πλάτη, οι millennials (που κινούν την αγορά) δεν την ξέρουν καν, οι προβολές της στις διαδικτυακές πλατφόρμες δεν είναι και το καλύτερο που θα μπορούσε να περιμένει… Ακόμη και το ίδιο το BBC Radio 1 δεν παίζει την τελευταία της δουλειά αποκαλώντας την ουσιαστικά «γριά»!

 

Μετά την πανωλεθρία που υπέστη το image της Madonna με την εμφάνιση της στη Eurovision, επέστρεψε με την ολοκληρωμένη 14η δουλειά της, με τίτλο «Madame X”.

Κι ενώ όλοι την είχαν ξεγράψει, το εξαιρετικό Madame X πήγε Νο1 σε 60 χώρες και πήρε τις καλύτερες κριτικές της 15ετίας! 

To νέο άλμπουμ της Madonna αποδεικνύει γιατί δεν πρέπει να «σκοτώνουμε τα γέρικα άλογα» Facebook Twitter

Τα τελευταία χρόνια το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου κατακρίνει τη Madonna γιατί στις δουλειές της το παίζει πιτσιρίκα. Βέβαια, αυτό γίνεται μόνο για την προώθηση επιλεγμένων κομματιών τα οποία έχουν στόχο την εμπορικότητα του συνόλου του εκάστοτε άλμπουμ της (που σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα του συνόλου εν γένει). Παρά ταύτα, όλοι αυτοί θα έπρεπε να αναρωτηθούν αν κάνουν σωστά την κριτική τους. Η Madonna δεν είναι μόνο το 4 minutes με τον Justin Timberlake, δεν είναι μόνο το Hung Up, δεν είναι μόνο το Music. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, η ανασφάλεια της φαίνεται από την πεπατημένη που ακολουθεί στα album της. Για να τα προωθήσει, πάντα επιλέγει έναν νεαρό pop star που έχει τη δική του δυναμική και κοινό και που θα προσελκύσει τα απολωλότα πρόβατα (Maluma, Minaj, MIA, Timberlake κ.ο.κ). Στην ουσία, δυστυχώς, κάνει μια υποχώρηση για να παραμείνει με όλα τα δυνατά μέσα έστω και για πολύ λίγο στη δημοσιότητα. 

Όμως...

Διαβάστε τη συνέχεια στα Μικροπράγματα
Μουσική
6

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Yacht Rock»: Το πιο απολαυστικό μουσικό ντοκιμαντέρ της χρονιάς 

Daily / «Yacht Rock»: Το πιο απολαυστικό μουσικό ντοκιμαντέρ της χρονιάς 

Από τους Steely Dan, τους Toto και τον Kenny Loggins μέχρι τον Questlove, τον Thundercat και τον Mac De Marco, τo ντοκιμαντέρ του HBO συνδέει τις κουκίδες ενός φαινομένου που αποτελεί λιγότερο ένα μουσικό είδος και περισσότερο μια αίσθηση, μια ιδέα, ένα vibe.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
40 χρόνια Last Christmas: Η αμφιθυμία του George Michael και η «κατάρα των Χριστουγέννων»

Μουσική / 40 χρόνια Last Christmas: Η αμφιθυμία του George Michael και η «κατάρα των Χριστουγέννων»

Το αθάνατο «εορταστικό» κομμάτι παραμένει ένα δείγμα της γλυκόπικρης φύσης που χαρακτηρίζει την ιδανική ποπ: ακούγεται σχεδόν πρόσχαρο παρότι αντικατοπτρίζει το πένθος μιας διαλυμένης σχέσης.
THE LIFO TEAM
10 πράγματα για τον Folamour

Μουσική / Τα εντυπωσιακά disco και house ηχοτοπία του Folamour

Γνωστός για τα δυναμικά sets του, ο Γάλλος παραγωγός έχει εμφανιστεί σε πάνω από 500 shows διεθνώς σε εμβληματικούς χώρους και φεστιβάλ όπως το Glastonbury, το Tomorrowland και το Coachella, ενώ το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου θα παίξει για το κοινό της Αθήνας.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
O Διονύσης Σαββόπουλος στο φετινό Rockwave σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Μουσική / O Διονύσης Σαββόπουλος στο φετινό Rockwave σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Για τον 80χρονο τροβαδούρο η απόσταση από το Ηρώδειο μέχρι το Rockwave δεν είναι και τόσο μεγάλη… Το περασμένο καλοκαίρι έστησε μια «εθνική» γιορτή για τα 50 χρόνια αποκατάστασης της δημοκρατίας στη χώρα μας, το ερχόμενο θα διοργανώσει μια προσωπική γιορτή για τα 60 χρόνια παρουσίας του στο τραγούδι.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Beatles ’64: Πριν από εξήντα χρόνια, κάτι μαγικό κι ανεπανάληπτο

Daily / Beatles ’64: Πριν από εξήντα χρόνια, κάτι μαγικό κι ανεπανάληπτο

Βασισμένο σ’ ένα εκπληκτικό πρωτότυπο υλικό, αυτό το εξαίρετο ντοκιμαντέρ του Disney+ σε παραγωγή του Μάρτιν Σκορσέζε μάς μεταφέρει με μοναδικό τρόπο σ’ αυτό που βίωσαν τα μέλη του θρυλικού συγκροτήματος όταν πάτησαν για πρώτη φορά το πόδι τους σε μια Αμερική που έμοιαζε να τους έχει απόλυτη ανάγκη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

σχόλια

4 σχόλια
Η Μαντόνα, είτε μας αρέσει η τέχνη της, είτε όχι, αποτελεί παγκόσμιο πολιτιστική κληρονομιά. Δεν είναι μια απλή καλλιτέχνης, δεν είναι μια απλή διασκεδάστρια.Πίσω από την χρυσόσκονη της ποπ γκλαμουριάς που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι για επιβίωσης της, ως είδος μουσικής - και ίδια το γνωρίζει τόσο καλά όσο κανείς άλλος, αφού μάλλον ίδια την έκτισε -, κρύβεται το πιο σταθερό, ολοκληρωμένο και βαθύ concept που έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία της mainstream βιομηχανίας: η ίδια! Και ναι, ο κόσμος δεν τραβάει ζόρι με την 70+ Patti Smith (την αγαπώ!) που ροκάρει γιατί είναι "cool" να βλέπεις την... γιαγιά να είναι ακόμα αλητάκι, ασυμβίβαστη.Αλλά το να είσαι 60, εμφανίσιμη, σεξουαλική, δυνατή, έξυπνη, με άποψη, είναι κάτι που δεν συγχωρείται εύκολα. Η Μαντόνα παίρνει όλες τις κοινωνικές νόρμες και τις βάζει στον κ... σας/μας.Η πιθανότητα να σταματούσε να γλεντάει τα "άγραφα" επειδή έφτασε στην ηλικία που είναι, θα ήταν η μεγαλύτερη αναίρεση όχι μόνο του 40χρονου έργου της, αλλά της ίδιας της ύπαρξης της.
Τόσο εκνευριστικά ξενέρωτοι οι ρυθμοί/κονσέρβα (ειδικά το τσίκι τσίκι τσί-κι, σαν ταξίμετρο με flanger) των τελευταίων 4-5 χρόνων, το ίδιο και το κλισέ πεντασύλλαβο ραπάρισμα. Να έχεις άμεση πρόσβαση σε όλη την καλύτερη ποπ μουσική από καταβολής του είδους, στο YouTube, και να την βρίσκεις έτσι...
Ήμουν μια ζωή φαν της. Τα τελευταία χρόνια τα καλά τραγούδια είναι η δυσεύρετη εξαίρεση..στον τελευταίο δίσκο ακούω ενδιαφέροντες στίχους με αδιάφορα τραγούδια ( τόσο αδιάφορα που αδυνατώ να συγκρατήσω κάποιο τραγούδι όσο και να το ακούσω) και μια φωνή πάρα πολύ διορθωμένη ενός αγαπημένου μου ανθρώπου που απλά δεν ασκεί πλέον την φωνή της και κάνει μπαμ.Δυστυχώς λόγω της υπερβολικής διόρθωσης των ατονιών, έχει χαθεί παντελώς το χαρακτηριστικό κ τόσο ωραία ιδιαίτερο ύφος της φωνής της (το οποίο απουσίαζε κ το 2008 στην συναυλία της στο ΟΑΚΑ, αλλά όχι σε τόσο τεράστιο βαθμό).. το οποίο ύφος απουσιάζει και από τις συνθέσεις και από την παραγωγή..το άγχος για relevant με την εποχή άκουσμα είναι διάχυτο παντού και θολώνει τα πάντα.Τέλος, το φλερτ με τον μαλουμπα μου δημιουργεί την ίδια αποστροφή που μου δημιουργείται όταν ο Τζάγκερ φλερτάρει με 20χρονες. Από την άλλη κατανοώ κ φαντάζομαι τι άγχος και παγίδες αντιμετωπίζει στη θέση που είναι και στην οποία τόσο δικαιωματικά βρίσκεται.
Βρείτε καμία καλύτερη δικαιλογία. "Relevant" και πράσινα άλογα. Το άλμπουμ της είναι μια φρέσκια ανάσα για την μουσική του 2019 που είναι πνιγμένη σε ραπ/τραπ κτλ. Επηρεασμένο από Πορτογαλική/Αφρικανική μουσική είναι, τι σχέση έχει αυτό με το 2019; Επειδή το Despacito έκανε επιτυχία 3 χρόνια πριν; Μπορώ να σου βρω τουλάχιστον 10-15 τραγούδια της Μαντόνα που έχουν λατινικές επιρροές, πολύ πριν το Despacito. Σχεδόν σε κάθε άλμπουμ της από το 1983 και μετά βλέπεις λατινική επιρροές στην μουσική της γιατί έχει δηλώσει φαν αυτού του είδους.Όλοι μπορούν να πειραματίζονται και να κάνουν την δουλειά τους εκτός από την Μαντόνα φαίνεται. Όταν κάνει κάτι η Μαντόνα το τραβάτε από τη τρίχα και το κάνετε τριχιά. Από το καινούριο άλμπουμ της, το 80% δεν έχει καμία σχέση με τα trends του σήμερα.
Αυτή η κουβέντα είναι μια αφορμή για θέματα συζήτησης πολύ ευρύτερα από την ίδια τη Μαντόνα.Π.χ ότι κάποιοι από τους ίδιους τους 20+ είναι λίγο out of touch με το σήμερα - η βασικότατη "τάση" και ίσως ένα από τα λίγα θετικά στοιχεία της εποχής, είναι το "diversity", "inclusion", η αναγνώριση και αποδοχή της ελκυστικότητας της ανθρώπινης διαφορετικότητας.Μάλιστα αυτό πια έχει ξεφύγει από τα όρια του αυτονόητου και την "αποδοχή" καθαρά φυσικών πραγμάτων όπως ο σωματότυπος, το χρώμα, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η ηλικία, το φύλο και έχει προχωρήσει εντάσσοντας νέα στάνταρ, π.χ "πλαστικής ομορφιάς".Άλλο ένα σημαντικό ζήτημα είναι τόσο οι καλλιτέχνες, όσο και οι έμποροι/πωλητές οποιουδήποτε πράγματος, να προσγειωθούν και να εξετάσουν τον εαυτό/προϊόν τους και το πραγματικό κοινό στο οποίο απευθύνονται.Δε μπορούν να φτιάχνουν μονίμως μπαλαντέρ για όλα τα γούστα, δε γίνεται αυτό πρακτικά, ούτε είναι σωστό μάρκετινγκ.Μπορεί ο "μιλένιαλ" (πόσο γελοίος όρος για επαγγελματικά δεδομένα, δεν έχει καν πραγματική/επιστημονική υπόσταση, ξεκολλήστε!) να μη γουστάρει να δει τη Μαντόνα με τον 20άρη, αλλά ούτε εγώ, στα 35, γιατί το έχω ξαναδεί και δεν ακούω κάτι που να μου αρέσει μουσικά.Θα αφήσω λοιπόν στην άκρη προς το παρόν το πόσο βαθιά σεξιστικό είναι όλο αυτό (γιατί για τους Rolling Stones για παράδειγμα μόνο καλοπροαίρετα αστειάκια ακούγονται τόσα χρόνια - από την άλλη όμως δεν προσπάθησαν να γίνουν ντε και καλά αρεστοί στα εκάστοτε 18χρονα).
Δεν προσπαθεί να γίνει αρεστή κάπου, κάνει αυτό που έκανε πάντα όπως και οι Rolling Stones κάνουν αυτό που έκαναν πάντα. Απλά τώρα είναι εύκολο να της χτυπάτε την ηλικία. Όλοι όσοι μεγάλωσαν με μένος κατά της Μαντόνα (γιατί εξέφραζε πολιτικές, θρησκευτικές, σεξουαλικές κτλ απόψεις με την μουσική της, η και εγώ δεν ξέρω τι), αυτό περίμεναν, τώρα είναι εύκολο να την "στήσεις στον τοίχο" και να την αποκαλείς απελπισμένη κτλ, γιατί τώρα είναι 60 και δεν έχει τεράστιο φανατικό κοινό, έχει κοινό και κερδίζει νέο κοινό με κάθε άλμπουμ, άλλα όχι τόσο μεγάλο όσο παλιά. Η νέα μουσική της είναι κάτι φρέσκο και διαφορετικό απ'ότι έχει κάνει, αν αυτό θεωρείς ότι το κάνει για να γίνει αρεστή στη νεολαία, λάθος, πάντα την θυμάμαι να αλλάζει ήχο. Είναι προκλητική για να γίνει αρεστή στο νέο κοινό; Πάλι πάντα έτσι ήταν.