ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγαίνω με την άλλη εδώ και έναν μήνα..Καλή κοπέλα αλλά είμαι αρκετά φρέσκος από τον χωρισμό μας και δεν μπορώ να αφοσιωθώ αλλού...Τόσα όνειρα κάναμε μαζί αλλά αποδειχθήκαμε καταστροφικοί ο ένας για τον άλλο..Για αυτό και τέλειωσε...Με τον χειρότερο καυγά που θα μπορούσαμε να έχουμε...Γυρνάω τις προάλες σπίτι και μου κάνεις αναπάντητη...Ακούς την φωνή μου..Περιμένεις και το κλείνεις...Το κάνεις και 2η φορά και καταλήγουμε να στέλνουμε εικόνες με θέμα τον έρωτα ο ένας στον άλλο...Να μιλάμε και να λέμε πόσο λείπουμε ο ένας στον άλλο...Να μαστε σκατά και να ξέρουμε ότι έτσι θα είμαστε αν μείνουμε χώρια έτσι θα είμαστε αν ξανασμίξουμε..Η συζήτηση τελειώνει και καληνυχτιζόμαστε...Λίγες μέρες μετά βγαίνω με την άλλη έτοιμος να αφοσιωθώ σιγά σιγά σε αυτήν και μόνο και να προχωρήσω τη ζωή μου...Αφού τελειώνει ο καφές μας φεύγω με μετρό...Ενώ κάνω την διαδρομή μου μπαίνω fb και πάνω πάνω μου βγάζει το unsteady των x ambassadors..Το είχε ανεβάσει μια φίλη...Δεν το είχα συνδυάσει με κάποια εμπειρία μας αλλά νιώθω πλήρης ταύτιση με τους στοίχους...Αρχίζω να νιώθω κάπως σκατά...Όλο και περισσότερο καθώς οι στοίχοι αρχίζουν να παίζουν στο κεφάλι μου...Το μετρό είναι από αυτά με τα βαγόνια που επικοινωνούν...Περνά τον Κεραμεικό από όπου κατέβαιναμε για να πάρεις λεωφορείο για σπίτι...Και βλέπω μακριά μακριά μια κοντή φιγούρα με σγουρά μαλλιά...Κοκκαλώνω....Σε ένα ταρακούνημα παραλίγο να πέσω....Συνεχίζω να κοιτώ την φιγούρα που πάει να καθίσει...Και αρχίζω να πηγαίνω προς το μέρος της...Περνώ τα δυο βαγόνια που με χώριζαν αυτήν..Φοβούμενος μην την χάσω, μην καθίσει τελικά και δεν δω που αρχίζω και τσεκάρω σαν τον τρελό αριστερά δεξιά...Προσπερνάω και την τελευταία παρέα και τα τελευταία καθίσματα βλέπω γύρω μου...Και έχω μπροστά μου κάτι ηλικιωμένους κάτι μαντράχαλους και μαζί με όλους αυτούς να με κοιτά και μια κοντούλα με σγουρό μαλλί με ωραίο πρόσωπο αλλά όπως όλες ούτε το ελάχιστο ωραία μπροστά σου..Σκέφτομαι ''τι σκατά κάνω''...Κατεβαίνω Μοναστηράκι στο τσακ πριν κλείσουν οι πόρτες και προχωρήσει το μετρό...Ανεβαίνω κυλιόμενες και οι στοίχοι ξανάρχονται στο μυαλό...Βγαίνω από το μετρό περνώ τη πλατεία και νιώθω ένα βάρος στο στήθος...Ανεβαίνω Ερμού και γίνεται όλο και πιο έντονο....Περνώ το εκκλησάκι και τα μάτια αρχίζουν να υγραίνουν σιγά σιγά και να τσούζουν...Συνεχίζω να ανηφορίζω....Ήθελα να περπατήσω μέχρι το Σύνταγμα τρομάρα μου για να με χτυπήσει ο αέρας...Φτάνω Σύνταγμα Και ας μην έφταναν όλα αυτάΈνα ζευγάρι περνά δίπλα μου και η κοπέλα συζητά κάτι με το αγόρι της σχετικά με τη Φιλανδία που ήθελες να πας και εσύ...Μένω λίγο και τους χαζεύω....Δεν ρίχνω καν ματιά για το αν έρχονται ή όχι τα λεωφορεία...Πάω προς την τράπεζα και στηρίζω την πλάτη στον τοίχο χαζεύοντας γύρω μου...Σκέφτηκα το χαμόγελο σου...Σκέφτηκα εκείνη τη φορά που πετάχτηκα να πάρω καφέ, γύρισα και σε βρήκα γυμνή να μου πλένεις για κάποιο λόγο χωρίς να στο έχω ζητήσει τα πιάτα και ενώ πάω να στα χώσω που κουράζεσαι να γυρνάς να με κοιτάς και για πρώτη φορά να έχω τέτοιο ωραίο θέαμα απέναντι μου και αντί να μείνω στο στήθος ή άλλου να έχω μείνει από το βλέμμα σου...Σκέφτηκα τη φορά που κοιμήθηκες για πρώτη φορά σπίτι μου που είχα ανάψει παντού κεριά και συγκινήθηκες...Δεν άντεξα...Πήγα να κρατηθώ Έριξα μια ματιά γύρω μουΔεν πέρναγε κανείς...Δεν κοίταζε προς τα εκεί που ήμουν κανείς...Άφησα το σώμα μου να γλιστρήσει στον τοίχο και κάθισα στο έδαφος...Και ξέσπασα σε δάκρυα....Μαζεύτηκα Πήρα ταξίΓύρισα και έκανα ένα μπάνιοΔεν με έπαιρνε με τίποτα ύπνοςΚαι τώρα κάθομαι και γράφω σε μια σελίδα που ανάθεμα και αν δώσει κανείς καρφάκι για το πως νιώθει ένας μαλάκας που πριν σε γνωρίσει κορόιδευε τους έρωτες και όλες αυτές τις ''σάχλες''...Που δεν το έπαιζε γκόμενος δεν απάτησε ποτέ δεν έβγαινε ποτέ με δυο ταυτόχρονα ή άλλα παρόμοια, απλά ποτέ δεν πίστευε ότι μπορεί να νιώσει έτσι, σε τέτοιο βαθμό....Τέλοσπαντων....Έχω ακούσει ήδη καμιά δεκαριά και βάλε το κομμάτι...Έχω αρχίσει επιτέλους να νυστάζω...Πατώ την καταχώριση και πάω να την πέσω μπας και ηρεμίσω...Καληνύχτα....