ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλα άρχισαν πριν από 7 χρόνια...πηγαίναμε μαζί στα αγγλικά και δεν ξέρω αν υπάρχει έρωτας με την πρώτη ματιά,αλλά εγώ ένιωσα κάτι τέτοιο από την πρώτη στιγμή που τον είδα..ήταν όμορφος είχε ξανθά μαλλιά και γκρι μάτια στα οποία χανοσουν..αααα έκανε και πόλο..έκανα τα πάντα για να τον προσεγγίσω,όμως όταν το κατάλαβαν οι φίλοι του μου έκαναν τη ζωή δύσκολη..ποτέ δεν κατάλαβα και δεν θα καταλάβω που είναι το κακό στο να ερωτεύεσαι κάποιον..τα χρόνια πέρασαν και εμείς δεν ξανά συναντηθήκαμε Μέχρι που πριν από μερικούς μήνες πήγα να δω μια φίλη μου και τον πέτυχα στο καινούργιο του λύκειο.ειχε αλλάξει. Τα μαλλιά του μάκρυναν και έβαλε πολλά σκουλαρίκια δεν ήταν το ίδιο αγόρι τώρα πια..τουλάχιστον εμφανισιακά Μπορεί να άλλαξε όμως εγώ ακόμα νιωθω τα ίδια πράγματα γι αυτόν..δεν ξέρω τι να κάνω Εγώ νιωθω ότι ακόμα μου αρέσει,όμως δεν μπορώ να του το πω γιατί δεν ξέρω πως νιώθει..λογικά θα το είχε καταλάβει και τότε με τους φίλους του..παρόλο που έχει περάσει τόσος καιρός εγώ κάθε φορά ανυπομονώ να τον δω..όπως σήμερα που είχαμε πανελλήνιες στο ειδικό μάθημα Από τον ενθουσιασμό μου δεν μπορούσα να κοιμηθώ, όμως τελικά αυτός δεν εμφανίστηκε ποτέ.Δεν ξέρω αν είναι αληθινό όλο αυτό ή απλώς ένας ενθουσιασμός που λογικά θα περάσει Εγώ και αυτός είμαστε σαν δυο παράλληλες ευθείες που όσο κοντά κι αν έρθουν δεν πρόκειται να συναντηθούν ποτέ..Καμία συμβουλή?