ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οτι δεν θα μπορέσω να κάνω ποτέ χωρίς τις φίλες μου. Είμαι 27 και πέρα απο ένα άτομο στη δουλειά, έχω να κάνω φίλους απο τα 18. Δεν είμαι ρε γαμώτο αυτό που λέγανε και παλιότερα κάτι φοιτητές, "παω σε ένα παρτυ της σχολής μόνος, θα βρω εκεί γνωστους. Πάω σε ένα πάρτυ κάποιας κοινωνικής εκδήλωσης. " όλοι όσοι παρατηρώ γύρω μου, απο μικρότερες ηλικίες, είχαν φίλους και από άλλα ετη, παλιότερα και απο άλλες τάξεις στο σχολείο. Εγώ αν με τον άλλο δεν έχω σχεδόν ίδια καθημερινότητα με τα ίδια άτομα, δεν μπορώ να γίνω φίλη. Και η πλάκα είναι οτιδήποτε σαν άτομο με νομίζουν όλοι για κοινωνική επειδή είμαι ομιλητικη. Που να ξεραν. Άμα σε ορισμένες εκδηλώσεις δεν έρχονταν οι φίλες μου μαζί, θα νιωθα ξεκρεμαστη. Δυσκολεύομαι τρομερά να μπω σε καινούργιο κύκλο, τι να πάω να τους πω, εκεί που κουβεντιάζουν και γελάνε, γειά σας, Θέλετε να γίνουμε φίλοι;; γελάει ο κόσμος δηλαδή. Και ειδικά με το πρόβλημα που μόλις ανέφερα γελάει ο κόσμος σε αυτή την ηλικία, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.