ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρωτη μου σχεση στα 22 πρωτος χωρισμος..ημασταν 2,5 μηνες μονο μαζι αλλα τους ενιωσα σαν χρονο...τοσο ανετη και τοσο ο εαυτος μου με ενα παιδι που τη μια μερα ενιωθα οτι θελει να μου δωσει τον κοσμο ολο και την αλλη οτι δε με θελει πια..Σαββατο του ζητησα να μιλησουμε και καταληξαμε να μου λεει πως κουραστηκε και να χωρισουμε...ποσο βλακας ενιωσα που εκανα τοση υπομονη κι εκεινος τα διαλυσε ολα σε μια νυχτα...Δε ξερω πως να το διαχειριστω ολο αυτο τον θελω πισω και ας μου λενε ολοι οτι δεν ειναι για μενα...ισως επειδη πρωτη φορα ενιωσα ετσι για ανθρωπο; νιωθω κενη, μουδιασμενη, αδεια, λες και δε θα ανατηλει ποτε ξανα ο ηλιος..προσπαθω να μη κλαψω, ποναω, ποσο κραταει τελος παντων η μικροκαταθλιψη αυτη; ουτε χαζη ουτε τρελη ειμαι..μια ερωτοχτυπημενη σε απογνωση εδωνα στειλω;